Część 23

Ola

Mina Tay’a była bezcenna. Usiadł na kanapie.

- „Czy to znaczy, że się nie gniewasz?”

- „Nie gniewam się, ale jest mi cholernie przykro.”

- „Przepraszam.”

- „Chcesz mi jeszcze o czymś powiedzieć?”

- „Nieee… Chyba nieeee… No może to, że jak media się dowiedzą, to możesz nie pozostać anonimowa.”

- „Nie jestem gotowa na coś takiego.”

- „Nigdy się nie jest, uwierz mi.”

- „A Meg i Ashley?”

- „One mnie podrywają, bo jestem sławny. Bardziej znam Meg, rozmawiałem z nią kilka razy i pewnie sobie coś pomyślała, Ashley znam słabo, ale ostrzegano mnie przed nią, bo ma wredny charakterek.” – Tay zastanowił się chwilę – „W sumie, to… Byłem z kimś. Ponad rok. Ale nie wytrzymała ciśnienia związku z muzykiem.” – musiałam zrobić przerażoną minę, bo on spojrzał się na mnie od razu usprawiedliwiając – „Ostatnią rzeczą, jakiej bym sobie życzył jest zniechęcenie Cię, ale czasem nie jest zbyt kolorowo.”

- „Opowiesz mi o tym? O życiu muzyka?”

- „Tak, opowiem, ale nie teraz.”

- „I będziesz pamiętał, że szczerość przede wszystkim?”

Skinął głową, widziałam, że był w szoku moim podejściem. Wreszcie i ja usiadłam na kanapie, ale na tej drugiej, zapatrzyłam się w okno. Nie wiem, co mną powodowało, że wypowiedziałam te słowa.

- „Igor mnie zdradził.”

- „Słucham?” – dopiero to pytanie uświadomiło mi, co powiedziałam. Ale jak się mówi A trzeba też powiedzieć B.

- „Igor. Moja przeszłość. Zdradził mnie. Byliśmy razem dwa lata, świetnie się dogadywaliśmy. Pewna dziewczyna – nie nazwałabym jej nawet swoją znajomą – miała na niego oko od dłuższego czasu. Była impreza, morze alkoholu, mnóstwo ludzi. Nakryłam ich całujących się gdzieś w kącie. Do tej pory widzę jej triumfalny wzrok i przerażone oczy Igora. Bardzo długo starał się, abym mu wybaczyła. Walczył. Kochał. Ja jego też. Ale duma wygrała. Nie wybaczyłam. Nie umiałam. A po jakimś czasie bardzo tego żałowałam i nie potrafiłam stworzyć związku z kimś innym. Ot i cała prawda o mojej przeszłości.”

Nie zauważyłam nawet, że kilka łez spłynęło mi po policzkach, a Tay przysiadł się bliżej mnie, na tę samą kanapę.

- „Przykro mi.” – powiedział dotykając mojego policzka, a mnie przeszedł prąd.

- „Dzięki. Ale było minęło i trzeba zacząć żyć na nowo. Ale Tay. Jeśli tylko zrobisz coś podobnego, to będziesz miał mnie na sumieniu do końca życia, bo drugi raz się nie pozbieram.”

- „To nie w moim stylu.” – objął mnie ramieniem – „Tego Igora, to bym za jaja powiesił albo chociaż zlał po pysku.”

- „Już go zlałam swego czasu. Ale nie mówmy już o nim.”

Oparłam głowę o jego ramię i poczułam się nad wyraz dobrze. Błogo. Cudownie. Jakby nie było tego całego zamieszania z muzyką, zespołem, Igorem, Meg czy Ashley. Przejechał mi dłonią po policzku. Dotknęłam jej i splotłam swoje palce z jego. Żołądek jakoś dziwnie mi się skurczył.

- „Dobrze się z Toba czuję Tay. Lubię, kiedy jesteś blisko. Mam nadzieję, że to się nie zmieni.”

- „A czemu by miało?” – cmoknął mnie w skroń.

- „Wiesz, jesteś sławny, przystojny, możesz mieć każdą dziewczynę.”

- „Jak ja nie lubię jak ludzie tak mówią.”

- „Ludzie?”

- „Tak. U dziennikarzy, to normalne, ale Ty? Przecież my jesteśmy normalnymi chłopakami z taką tylko różnicą, że nie pracujemy w biurze, a w studio i na scenach.”

- „Tay?”

- „No?”

- „Boję się.”

- „Wiem.” – jeszcze ciaśniej mnie objął – „To jest zrozumiałe. Musisz porozmawiać z Ike’m, o, albo lepiej, z Nicole, zorganizujemy coś. Nicole, to dziewczyna Ike’a, jest na tym samym miejscu, co Ty, więc mogłaby rozwiać Twoje ewentualne obawy.”

- „To dobry pomysł, chętnie porozmawiam.”

- „A czemu tak Cię napadło na szczerość? Powiedziałaś mi wszystko o Igorze. Wiem już, co się stało i dlaczego jesteś nieufna.”

- „No bo taki mamy dzisiaj dzień szczerości. Koniec z tajemnicami. I dobrze, że to Zac się wygadał jak byliśmy razem, a nie jakiś nasz wspólny znajomy, gdy Ciebie nie było obok. Pewnie bym się wściekła.”

- „No tak w sumie, to mi pomógł, bo nie mogłem znaleźć odpowiedniej chwili.”

Taylor wymienił wszystkie momenty, kiedy próbował mi powiedzieć i okazało się, że to ja mu najczęściej to uniemożliwiałam. W końcu się roześmiałam.

- „Tak zdecydowanie lepiej.”

- „Jak?”

- „Gdy jesteś roześmiana i oczy Ci się cieszą.”

Nasze dłonie cały czas były splecione ze sobą, ale drugą ręką wziął mnie za brodę i przekręcił głowę, abym na niego spojrzała. Nie miałam chwili, aby się zastanowić. Musnął ustami moje. Czułam się dziwnie. Z jednej strony obawiałam się życia z muzykiem i to tak znanym, ale z drugiej strony, gdy on był blisko czułam się… szczęśliwa? Tak, to chyba najodpowiedniejsze słowo. Jego usta były ciepłe i gdy ośmielił się bardziej czułam się jak w niebie. Zalała mnie fala gorąca i znowu ziemia osuwała mi się spod nóg. Reagowałam tak na pocałunek, a co będzie, gdy… Westchnęłam na głos, otworzył oczy sprawdzając czemu.

- „Tay…” – wyszeptałam, ale zamknął mi buzię, więc po dłuższej chwili położyłam dłoń na jego torsie lekko go odsuwając. Spojrzał mi w oczy. Znowu zmagnetyzował. Naprawdę przepadłam.

- „Tay, nie bez przyczyny jesteśmy w studio.”

- „Słucham?” – spojrzał na mnie bardzo błyszczącymi oczami.

- „Zagraj mi.” – roześmiał się krótko.

- „Zagrać? Teraz?”

- „Tak.” – wyswobodziłam się z jego objęć, wstałam i zaczęłam go ciągnąć do góry. – „Ty jesteś niesamowity! Wszyscy jesteście świetni, ale to Ciebie chcę posłuchać. Całą noc na zmianę z myśleniem słuchałam Waszych piosenek. Podobają mi się. Wy naprawdę super tworzycie.”

- „Dzięki. Dobrze. Zagram Ci, ale pod warunkiem, że spędzisz ze mną cały dzień.”

- „Zgadzam się na wszystko.”

- „Na wszystko? Uważaj, żebym tego nie wykorzystał.”

- „A wykorzystuj, byle nie niecnie.” – roześmiałam się, ale on wziął mnie na ręce, okręcił parę razy, powiedział, że spadł mu kamień z serca, bo nadal chcę się z nim spotykać, po czym posadził mnie na stole, a dłonie oparł na blacie. Mierzyliśmy się wzrokiem, aż mi pewnie wyskoczyły rumieńce. Po długim czasie patrzenia się w oczy i przyspieszających się oddechów zaczęliśmy całować się jak szaleni. Zdjął mi gumkę z włosów i zatopił w nich rękę. Druga znowu parzyła mnie w plecy. Ciekawa byłam czy on też odbiera tak mój dotyk. I szczerze mówiąc miałam nadzieję, że tak. Przeniosłam rękę z jego pleców na tors. Kręciło mi się w głowie i nie potrafiłam mu się oprzeć. Pomyślałam, że zaraz pewnie ktoś nam przerwie magiczną chwilę, ale po chwili uświadomiłam sobie jeszcze coś innego. Jeśli nikt teraz nie przerwie, to wylądujemy na tej kanapie, a wtedy w każdej chwili może wejść Ike, Zac albo nie wiem kto tam jeszcze. Bardzo nie chciałam tego robić, ale…

- „Tay, przestań.”

- „Co?” – spojrzał na mnie tak ognistym wzrokiem, że zrobiło mi się słabo.

- „Przestań proszę.”

- „Aaa… ok. Ale jeszcze chwilkę.”

Wrócił do szaleńczego całowania, potem oparł dłonie z powrotem o blat, a czoło o moje ramię. Uspokajaliśmy się oboje.