Część 60

Ola

19 października stałam przy barierkach na lotnisku, ale najchętniej pobiegłabym za nie, żeby móc go wreszcie uściskać. Pierwsi wyszli Ike i Nikki, uwiesiłam się na jej szyi, ona też mocno mnie przytuliła i skakałyśmy do góry jak dwie, małe dziewczynki.

- „O matko, ale Ty schudłaś!” – Nikki obróciła mnie z każdej strony.

- „Żartujesz? Na wikcie babci raczej odwrotnie.”

Ucałowałam Ike’a, za nim ni stąd ni z owąd wyrósł Zac. Nie byłam na to przygotowana, zapomniałam się i ściskałam teraz jego. Po chwili jednak zreflektowałam się mówiąc:

- „Ale Ci urosły włosy Przystojniaku!” – nie no, znowu się zapędziłam.

- „Noo, zapuszczam.” – uśmiechnął się.

- „Domyśliłam się, Tay przesłał mi kilka fotek z Afryki.” – ponownie pomyślałam, czy to, aby nie dlatego, że kiedyś sama mu o tym wspomniałam? Nie miałam jednak czasu zastanawiać się nad tym, bo zobaczyłam niebieskookiego. Jedną ręką pchał wózek z bagażami, w drugiej trzymał telefon. Domyśliłam się, gdzie dzwoni, bo moja kieszeń zaczęła wibrować. Ike coś do mnie mówił, odwróciłam się nieprzytomnie nic nie rozumiejąc, serce zaczęło mi bić szybciej, telefonu nie odbierałam, czekałam, aż mnie zauważy. Najpierw zdziwienie zamalowało się na jego twarzy, potem rozjaśnił ją uśmiech. Jeden z tych przeznaczonych tylko dla mnie. Dzieliło nas z dziesięć kroków, zaczęłam biec, wyszedł zza wózka w chwili, gdy wskakiwałam mu na biodra. Oparłam swoje czoło o jego, a on stał tak trzymając mnie w ramionach. Ale mi tego brakowało.

- „Co Ty tu robisz?” – spytał po dłuższej chwili

- „Miłe przywitanie. Stęskniłam się.”

- „Ale to ja miałem Ci zrobić niespodziankę, a nie Ty mi. Przecież od początku mówiłem, że wracam 20 października.”

- „Jednak wyszło, że ja Tobie.” – postawił mnie na ziemi, patrzyłam na jego całkiem nieogoloną twarz. Wyglądał niesamowicie seksownie.

- „To jedziesz teraz ze mną?” – spytał z dobrze znanym mi błyskiem w oku.

- „Chyba Ty ze mną.” – odpowiedziałam. – „Mamy wolną chatę.” – dodałam szeptem.

Tay

Poczułem ciepło wydychanego przez nią powietrza na uchu i szyi, nie miałem wątpliwości, że zrobię wszystko, czego teraz zechce.

- „No to jedziemy do Ciebie. Jest taksówka?” – Ola się trochę wystraszyła.

- „Nie ma, ale za to mam Twoje auto, nie gniewasz się? Ike załatwił z Waszą mamą, że może mi je wydać.”

Miałbym się na nią gniewać? Za to, że nie mogła wytrzymać i chciała się ze mną zobaczyć jak najprędzej? A auto? Przecież już teraz wiedziałem, że potrafi prowadzić. Pożegnaliśmy się z resztą i pojechaliśmy do niej. Nie mogłem się doczekać, kiedy… ‘Tay, baranie, Tobie znowu tylko jedno w głowie.’ Ola prowadziła i paplała jak najęta o Polsce, potem o powrocie, coś w między czasie o Poli, a może to było o Gabrysi? Nie bardzo jej słuchałem. Wpatrywałem się tylko w jej roześmianą buzię. Dopiero po dłuższej chwili zobaczyłem, że ma czarną skórę na sobie, w której wyglądała bardzo pociągająco. Podniosłem wzrok, dalej coś mówiła. Położyłem jej palec na ustach. Nastąpiła cisza. Zdjąłem ciemne okulary.

- „Olsia, nie mów nic przez chwilę, bo ja i tak nie rozumiem.”

- „Ojej, przepraszam.” – powiedziała cichszym głosem – „Zmęczony jesteś podróżą, a ja Ci tak nadaję.” – zaśmiałem się.

- „Zmęczony? Może trochę… Ale ja się skupić nie mogę.”

- „Czemu?” – nie rozumiała czy się ze mną droczyła?

- „No, bo siedzisz koło mnie i wyglądasz tak… tak… no pięknie.” – przejechałem jej palcem od brody po szyi i między biustem do brzucha.

- „Ty chcesz, żebym Ci skasowała samochód?” – krzyknęła przerażona i ostrzej zahamowała.

- „Ooj, sorki.” – założyłem okulary z powrotem i wgniotłem się w siedzenie. Na szczęście dojechaliśmy bezpiecznie.

Zac

Nikki uprzedziła mnie, że Ola będzie na lotnisku. Znowu zbiła mnie z pantałyku uwieszając się na mojej szyi na powitanie. A tak dawno tego nie robiła. Może jednak nic nie podejrzewa? Ja z kolei przyjąłem to ze stoickim spokojem. Chyba faktycznie wyjazd dobrze mi zrobił i mi przeszło. Pojechaliśmy bez Tay’a, Ola porwała go do siebie. Po paru godzinach ogarniania w domu zauważyłem małą paczuszkę na szafce przy łóżku. Od Oli z Polski, figurka dziewczyny w kolorowej kiecy, wyglądało na coś ludowego. Miło z jej strony. Ale ale! Pod paczuszką były moje notatki z niedokończoną piosenką notabene o niej. Wpadłem na nią w największym stadium zauroczenia. Miałem nadzieję, że tego nie zauważyła, bo spaliłbym się ze wstydu. Schowałem kartki do szuflady. Przypomniała mi się Beatrice. Uśmiechnąłem się na samo wspomnienie, bo doprawdy była niezła. I chyba nikt nie domyślał się, że nocowała u mnie więcej niż raz. Ale cóż… Było, minęło, żyje się dalej…

Ola

Tay wtargał walizkę na górę i powiedział, że pierwsze o czym marzy, to prysznic, zamknął się więc w łazience. Ja z kolei musiałam wyjść na balkon, żeby ochłonąć. Czułam się jak na jednej z pierwszych randek. Serce waliło mocniej, jakoś się denerwowałam. Pomyślałam, że jednak Tay działa na mnie tak samo, a może nawet bardziej, bo wiedziałam już, co potrafi w łóżku. Roześmiałam się sama do siebie. Chyba długo stałam na dworze, bo woda w łazience przestała już lecieć. Poszłam do kuchni, włączyłam ekspres, gapiłam się w niego i uśmiechałam pod nosem. W końcu, gdy światełko na sprzęcie się zaświeciło wrzasnęłam, żeby i on usłyszał:

- „Taaaaay? Chcesz kawyyyy?”

- „Chcę.” – odpowiedział z bliska, aż kubek wyleciał mi z ręki. Niebieskooki stał w progu w samych jeansach wycierając włosy w ręcznik. Wyglądał jak milion dolarów, kubek wypadł po raz drugi. Ze zdenerwowania zaczęłam opowiadać o Polsce, ale dodatkowo rozsypałam kawę, rozlałam mleko i prawie oparzyłam się parą. Poczułam jego ręce na biodrach, odwrócił mnie w swoją stronę. Mój wzrok spoczął na jego torsie i zrobiło mi się słabo.

- „Co jest kochanie? Jesteś zdenerwowana.” – z tonu jego głosu czułam, że się droczy.

- „Nie, nie jestem.” – znowu żałowałam, że nie jestem Szalonookim Moody’m.

- „Przecież widzę. Wszystko leci Ci z rąk.” – podniósł moją głowę trzymając za brodę. – „No i ?”

- „No bo stoisz tu i wyglądasz jak milion dolarów.” – przyznałam się, co powoduje moje zamroczenie, uśmiechnął się. – „I chciałam nadmienić, że jeszcze mnie nie pocałowałeś, a ja się przecież stęskniłam.” – oparłam dłonie na jego ramionach.

- „Mówisz – masz.” – rzekł i zaczął całować moją twarz na samym końcu docierając do ust. Pachniał obłędnie, kropelki wody skapywały mu z włosów. Posadził mnie na blacie kuchennym, oparłam się o ekspres.

- „A kawa?” – spytałam tonąc w jego niebieskich oczach.

- „Później.” – wyłączył sprzęt.

- „Miałam nadzieję, że to powiesz.”

Tym razem ja pocałowałam z całą pasją i tęsknotą jaką trzymałam w sobie przez miesiąc. Gładziłam jego włosy, a potem morkymi dłońmi kark, plecy, ramiona. Zadrżał, po chwili zbrakło mu tchu, zaczął całować mnie po szyi, po czym wziął na ręce. Mięśnie napięły się jak zwykle, na mnie zadziałało to jeszcze mocniej. Skierował się do salonu, ale złapałam się futryny mrucząc mu do ucha ‘sypialnia’. Zawrócił, usiadł na łóżku ze mną na kolanach. Byłam stęskniona i spragniona jego dotyku, pocałunków, wszystkiego. I czułam się tak, jakby miał zaraz nastąpić nasz pierwszy raz. Odchylił moją głowę, po czym zastygł w bezruchu. Otworzyłam oczy, uśmiechał się lekko. Uniosłam brwi pytająco.

- „Co Ty ze mną robisz dziewczyno?” – spytał szeptem.

- „O to Ci chodzi?” – odpowiedziałam pytaniem na pytanie dotykając jego krocza.

- „Nie tylko, ale skoro zaczęłaś temat…” – zaczął rozpinać moje spodnie. – „No i jeszcze to. Nie masz litości.” – spojrzał na moją nową bieliznę.

- „To lepiej nie patrz na górę.” – podziałało jak zachęta, od razu ściągnął moją bluzkę i aż przetarł oczy.

- „No nie wytrzymam.”

Przywarł do mnie całym ciałem, usta wtopiły się w usta, ubrania fruwały na boki, przekręcił mnie tak szybko na plecy znajdując się nade mną, że aż pisnęłam. Szepnął do ucha, że mnie pragnie, tym bardziej zakręciło mi się w głowie. Tym razem dałam się bardziej ponieść emocjom, bo westchnęłam parę razy na początku, ale nie było to dobrym posunięciem, bo Tay tym bardziej się podniecił i… nie wytrzymał. Jęknął przeciągle, po chwili przekręcił się na plecy, wtuliłam się w jego ramię.

- „Przepraszam.” – szepnął.

- „Nie szkodzi. Ale…” – przejechałam palcem po ‘dróżce szczęścia’. – „…oczekuję powtórki z rozrywki.”

- „Załatwione. I tak przez cały dzień.”

Jak zapowiedział, tak zrobił. Nie wychodziliśmy z łóżka na dłużej niż to było koniecznie. Nawet jedzenie przynosiliśmy ze sobą. I rozmawialiśmy, rozmawialiśmy, rozmawialiśmy. O Afryce, Polsce i wszystkim, co przyszło nam na myśl. Wieczorem byliśmy tak wyczerpani, że zasnęliśmy dość wcześnie. Tay był niepocieszony, że musiałam iść do pracy, ale prosto po niej miałam jechać do niego. Pożyczył mi nawet samochód, no fiu fiu fiu… Po obiedzie w wielkim gronie, chłopcy, Nikki i ja poszliśmy do studia. Ike z Młodym przekrzykiwali się, żeby wyjaśnić mi, kto wpadł na tytuł albumu, Tay koniecznie chciał puścić ‘intro’, które już na sto procent znajdzie się na płycie.

- „Jezu, chłopaki, powoli! To kto wpadł na tytuł?”

- „Ja!” – Zac wypiął pierś do przodu i jakoś tak pomyślałam, że chyba mu lepiej, bo był wesoły, spontaniczny i jakoś nie unikał kontaktu wzrokowego ze mną, odetchnęłam z ulgą, nie wiedziałam jedynie czy nie zbyt wcześnie. Pozostając w takim samym nastroju przedrzeźniłam go.

- „Ja. A Ty kto?” – uśmiałam się do łez, ale chyba tylko ja wiedziałam, o co chodzi. Jak opowiedziałam całą rozmowę z nim pijanym, to Ike z Nikki popłakali się razem ze mną, Tay tylko skrzywił się, że woli tego nie pamiętać, bo kojarzy mu się jedynie z potwornym bólem głowy, a Zac przybrał przepraszającą pozę.

- „No to? Co z tym tytułem?” – kontynuowałam.

- „The Walk.” – Zac się produkował – „Wpadłem na to, gdy zauważyłem, że większość dzieciaków chodzi w Afryce boso, w ogóle tam się nigdzie nie spieszą, chodzą jak na spacer. I dlatego będzie taki tytuł i potem zrobimy spacery z fanami. Ale nie piśnijcie nikomu słówka, bo ubiję. Ale Wam ufamy.”

- „Spacery z fanami? Jak to?”

- „No, Młody dobrze gada. W Tulsie i innych miastach zorganizujemy takie spacery, będziemy wszyscy chodzić na bosaka, łącznie z fanami.” – wyjaśniał Ike.

- „Łohoho, suuuper!” – przytaknęłam ochoczo – „Mnie też weźmiecie?”

- „Żeby Cię fanki zjadły?” – spytał Zac – „Raczej nie.”

- „Chyba, że w Tulsie.” – dodała Nikki – „Ja też idę.”

- „Dobra, dobra, mogę już puścić ‘intro’?” – wtrącił Tay.

- „Tak, dawaj, bo już nie wytrzymasz.” – Ike wywrócił oczami.

Tay musiał włączać to sześć razy, bo co i rusz ktoś się odzywał i rozśmieszał resztę i nie mogłam posłuchać w spokoju, a Zac tak się wygłupiał, że śmiechu było co nie miara. Spędziliśmy cały wieczór w piątkę, chłopaki odpłynęli ciągle coś ustalając, Nikki zrobiła drinka, ale coś mi się za słodki wydawał i nie dopiłam. Za to zjedliśmy na spółkę z Ike’m litr lodów. Byłam wykończona całym tygodniem i strasznie senna. Całe szczęście, że był piątek. Następnego dnia miała być impreza dla Zac’a, więc dobrze było się wyspać. Niby urodziny wypadały w niedzielę, ale ustaliłyśmy z Panią Hanson, że nie ma to jak sobota. Zmyłam się wcześniej, wzięłam prysznic i czekałam na Tay’a, który ogarnął się w ekspresowym tempie i znowu cieszyliśmy się bliskością. Było rewelacyjnie, jak zwykle zresztą. Tay cały czas pochylając się nade mną powiedział:

- „Całe szczęście, że miałaś w Polsce kobiece dni, to teraz możemy się nacieszyć.”

Chwilę zajęło mi zrozumienie, co do mnie mówi, zamarłam i wpatrywałam się w niego okrągłymi oczami.

- „No co się dziwisz? Wiem, kiedy moja dziewczyna jest niedysponowana, zwłaszcza, jak wszystko ma jak w zegarku, jak Ty.” – zaruszał brwiami, a ja liczyłam wszystko w głowie.

- „Ale ja nie miałam w Polsce, Tay. Nie miałam.”