Część 57

Ola

Milczałam. Igor czekał, aż zareaguję.

- „Spójrz na mnie.” – nie zrobiłam tego – „Ola, do cholery, popatrz na mnie.” – tym razem się posłuchałam.

- „Słyszałem, co mówiłaś do Gabi przed chwilą. I mi też wróciły wspomnienia, to wszystko, co nas łączyło kiedyś.”

- „Właśnie. Łączyło. Czas przeszły.”

- „Wiem o tym i zdaję sobie sprawę, że spieprzyłem i przegrałem. Dobra, nie chcesz rozmawiać na ten temat, bo jesteśmy podpici, rozumiem. Ale obiecaj mi, że kiedyś wrócimy do tej rozmowy.” – patrzył mi prosto w oczy.

- „Obiecuję Igor, kiedyś wrócimy, na trzeźwo i bez emocji związanych z tańcem. Na początku imprezy mówiłam Ci, że…”

- „…że masz kogoś i jesteś szczęśliwa. Cieszę się i życzę Ci wszystkiego najlepszego.”

- „Ja Tobie też, serio. Widocznie nam nie było pisane.”

- „Było pisane tylko ja to zwaliłem. Jedyne, co mi pozostało, to cudowne wspomnienia i cieszę się, że je mam.”

- „Noo…” – zastanowiłam się chwilę, uśmiechnęłam – „Ja też.”

- „Co Ci się przypomniało?” – wybuchnęłam śmiechem.

- „Jak poznałeś moją mamę.”

- „Musiałaś? Musiałaś?” – spojrzał ze złością.

- „Przecież to było takie zabawne, do tej pory się z mamą śmiejemy jak wszedłeś w to wiadro z wodą.” – teraz chichotaliśmy w najlepsze. Może to było potrzebne? Może on ma rację i powinniśmy porozmawiać o tej całej sytuacji po latach, na trzeźwo, już wyprani z emocji? W sumie mu to obiecałam, tylko nie teraz, nie dzisiaj. Zrobiliśmy nowe drinki, usiedliśmy na podłodze opierając się o siebie plecami i wspominaliśmy dawne czasy. Nie przypuszczałam, że przyniesie mi to taką ulgę i tyle śmiechu. W końcu Gabrysia zajrzała sprawdzić czy wszystko w porządku, zobaczyła nas zaśmiewających się do łez, spytała na migi czy ok, pokazałam jej kciuk do góry, więc wyszła. Igor kontynuował:

- „Albo jak skakaliśmy z pomostu do wody i jak się wynurzyłaś, to rozwiązało Ci się bikini. Wtedy pierwszy raz widziałem Twoje piersi.”

- „Eeej! Bez takich! Nie wiem, kto wtedy bardziej spąsowiał.”

Odwrócił się szybko do mnie patrząc mi w twarz.

- „Ty! Nawet teraz jesteś czerwona.”

- „Eeej!” – dałam mu kuksańca w bok.

Po chwili zajrzał Adrian mówiąc, że już prawie nikogo nie ma i będziemy się zbierać.

- „To co?” – Igor wstał podając mi rękę – „Ostatni taniec?”

- „Mhm… Może być.”

Nawet nie pamiętam, co leciało, jakiś przytulaniec. Znowu tak samo, nasza stara pozycja. Jedna ręka w talii, druga na głowie. Szepnął mi do ucha.

- „Muszę podziękować Gabi za zaproszenie. Nie masz pojęcia, ile się wahałem czy tu przyjść. I wiesz, co? Warto było. Nie myślałem, że kiedyś jeszcze będę mógł bezkarnie trzymać Cię w objęciach. No i najważniejsze, że przetańczyliśmy prawie całą noc.”

Nie odpowiedziałam, nie wiedziałam co. Trzymałam ręce na jego ramionach. Pocałował mnie w czubek głowy, zadrżałam. Znowu tysiące wspomnień przelatywało przez mój umysł. Wsunął rękę w moje włosy. Nie wiem, czemu na to pozwoliłam, ale nie zrobiłam nic, aby go powstrzymać. Nawet chyba z rozpędu mocniej go objęłam. Tańczyliśmy, jak kiedyś, jak trzy lata temu, kiedy byłam bardzo szczęśliwa… Z nim. Przeleciało pół piosenki, nagle Igor odchylił moją głowę i zaczął przybliżać swoją na niebezpieczną odległość. Chyba z przyzwyczajenia stanęłam na palcach, ale sekundę później dotarło do mnie, co on chce zrobić i na co ja, swoją drogą przez chwilę chciałam pozwolić i momentalnie moje ręce przeniosły się z jego ramion na tors.

- „Stop! Chyba się zapędziłeś Panie Krajewski.” – stanęłam normalnie, opamiętałam się i mój wzrok zaczął ciskać pioruny.

- „Myślałem, że…”

- „Że co? Mówiłam Ci, że kogoś mam. Myślisz, że byłabym w stanie zrobić mu to, co sama kiedyś dostałam? O nie, nie! Wiem, jak to boli.”

- „To po cholerę dajesz sprzeczne sygnały?”

- „Iggy, jakie sygnały? Za dużo sobie wyobraziłeś.” – cały czas mnie trzymał, a ja opierałam ręce w tym samym miejscu.

- „Może za dużo...”

- „Miałeś swoją szansę Iggy, teraz pozwól mi być szczęśliwą z kimś innym.”

- „Przepraszam. Po prostu za dużo dzisiaj tych wspomnień, zapędziłem się.”

- „No trochę tak.”

- „Puścimy to w niepamięć? Nie chcę, żeby znowu nam się popsuła relacja, skoro właśnie sobie wiele wyjaśniliśmy.”

Co miałam mu odpowiedzieć? Nie chciałam już rozpamiętywać ani przeszłości ani tego, co zdarzyło się przed chwilą. Skoro uwolniłam się od Igora i myśli o nim, to nie mogłam tego teraz zaprzepaścić.

- „Jasne. Zwalmy to na karb wypitego alkoholu.” – powiedziałam uśmiechając się lekko.

- „Dzięki!” – zrobił przepraszającą minę – „Dokończymy ten taniec?”

- „Iggy, muzyka już dawno nie gra.” – pokiwałam głową z politowaniem – „Najlepiej będzie jak mnie już puścisz i się pożegnamy. Dzięki za partnerowanie.”

- „Cała przyjemność po mojej stronie. Co złego, to nie ja. Spadam.”

Uścisnęliśmy się jeszcze na koniec, pożegnał się z maluchami i pojechał. Za dużo emocji jak na jedną noc, za dużo.

Narrator

Telefon dzwonił już trzeci raz, ale nie miał siły go odebrać. Nawet nie wiedział, gdzie jest. W końcu muzyczka była tak uciążliwa, że zdecydował się go odnaleźć.

- „Halo?” – powiedział zachrypniętym głosem.

- „Eee… Tay?”

- „Nieee, to ja.”

- „Zac?”

- „Ja. A Ty kto?” – Ola spojrzała na wyświetlacz, jaki numer faktycznie wybrała.

- „No Ola. Jest tam…”

- „Ola, dlaszego do mnie zwonisz?”

- „Zac, nie dzwonię do Ciebie tylko do Tay’a.”

- „Nie, Ty zwonisz do mnie, szeciesz to ja mówię.”

- „Jest koło Ciebie Tay?” – Ola ledwo utrzymywała powagę, Zac zaczął nawijać do siebie.

- „Gdziesz tu jeszt Tay… Zaraz… Gdzie ja jesztem? O! Jesztem u siebie. Tu nie ma Tay’a.” – a do słuchawki powiedział – „Nie. Tu go nie ma. Ale dlaszego do mnie zwonisz? Zwoń do niego.”

- „Zac, pijaczyno, do niego dzwonię. Czyj masz telefon w ręku?”

- „Szwój.”

- „Nie szwój.”

- „Ooo… Nie? Nie mój? To szyj?”

- „Zac, rozłączam się, zadzwonię później do Taylor’a. Pa.”

Rozłączyła się zaśmiewając prawie do łez, Zac popatrzył na telefon, wzruszył ramionami i rzucił się z powrotem na łóżko. Ola pomyślała, że skoro Zac ma telefon brata, to pewnie niebieskooki ma aparat Młodego. Wykręciła jego numer.

- „Halo?”

- „Zac? To znowu Ty?” – Oli opadły ręce.

- „Ja. A Ty kto?”

- „Ola. Czy będziesz w stanie iść teraz do pokoju Tay’a i dać mu jego telefon?”

- „Ale szemu do mnie zwonisz?”

- „Wytłumaczę Ci potem. Idź do Tay’a.”

- „Dobra.” – i znowu zaczął nawijać do siebie – „Dobra, do Tay’a. Baaaasznoś! O! Jusz jestem ubrany. To idę.” – wyszedł na korytarz rozglądając się po drzwiach – „Halo? Ola? A gdzie śpi Tay?”

- „Co ja? Wróżka? Ike też może być.”

- „Szekaj, szekaj, powoli.”

W tym momencie drzwi obok się otworzyły i wyjrzała zaspana Nicole.

- „Zac, na Boga, czego tłuczesz się nocą po korytarzu?”

- „O! Nikki, a gdzie szpi Tay?”

- „Po co Ci Tay?”

- „Mi nie, Ola zwoni.” – wyciągnął telefon w stronę Nikki, Ola płakała ze śmiechu po drugiej stronie. Nicole wzięła aparat i popatrzyła na dumnego z siebie Zac’a.

- „Zac, tu nie ma żadnej Oli.”

- „Nie?” – podrapał się po głowie – „A mosze tu jeszt?” – podał jej drugą komórkę.

- „Tak, tu jest.”

- „Nikusiu, czekaj, ja dzwonię na telefon Młodego. Oddaj mu go, a zadzwoń do mnie od Tay’a.”

- „Ok, moment.”

Nikki zaprowadziła Zac’a do jego pokoju i od razu oddzwoniła do Oli streszczając poprzedni wieczór w Afryce nie mówiąc o rozmowie między braćmi, bo tak naprawdę sama nie wiedziała, co zdążyli sobie powiedzieć. Cały czas pukała do pokoju Taylor’a.

- „On się spił, bo był zazdrosny, mówię Ci.” – powiedziała Ola.

- „A miał powody?”

- „Eee, nieee, w sumie nie.” – Ola zawahała się mówiąc to.

- „Ola! Stało się coś?”

- „Nie, nie, nic się nie stało. Nie mówił Ci Tay? Igor był na tej imprezie.” – Nicole się zapowietrzyła.

- „Ten Igor?”

- „No ten, ten. Więc w sumie miał prawo być trochę zazdrosny.”

Nikki chciała więcej wiedzieć, ale postanowiły połączyć się na Skype później, teraz Oli zależało na krótkiej chociaż rozmowie z niebieskookim.

- „Dzwonił do mnie pięć razy, chcę go uspokoić.”

- „Ooo, idzie chyba. Tylko nie wiem, czy go zrozumiesz.” – drzwi się otworzyły i ukazał się Tay.

- „Bosze, Nikki, co sze ształo?”

- „Ola na linii, a Twój telefon był u Młodego.”

- „Sięki, halo?”

- „Tay, kochanie, już po imprezie, wyspałam się i chciałam Cię usłyszeć.”

- „Ooo, super! W poszątku?”

- „Tak, tak, zadzwonisz jak wstaniesz na Skype?”

- „Zasfonię. Dobfanoc kochanie.”

- „Pa.”