Część 59

Narrator

Ola była tak wyczerpana pobytem w Polsce, spotkaniami z rodziną i przyjaciółmi, a także pożegnaniem na lotnisku z mamą i bliźniakami, że przespała pół drogi. Drugie pół myślała o imprezie, o sytuacji z Igorem, o zajęciach czekających ją w poniedziałek rano i o tym, że jeszcze prawie dwa tygodnie do powrotu Taylor’a. Pola z Pawłem przywieźli ją do domu autem ciotki. Buzia jej się nie zamykała, tyle miała do powiedzenia. Paweł zrobił jedno z jej ulubionych dań, ale jakoś nie miała chęci na mięso, babcia za bardzo napasła ją w Krakowie. Pola kilka razy dopytywała o Igora, ale Ola skrzętnie unikała tematu. W końcu Paweł przysłuchujący się cały czas z uśmiechem na twarzy powiedział:

- „Polka, moim zdaniem ona coś ukrywa, dlatego nie chce nam powiedzieć o Iggym.”

Ola poruszyła się niespokojnie na krześle.

- „Ech… Wiem, że prędzej czy później to ze mnie wyciągniecie, więc niech mam to już za sobą. Pawełku, przyniesiesz wino?”

Jak zawsze trzy rodzaje stały otwarte i Ola opowiedziała przyjaciołom wszystko od początku do końca wymagając obietnicy, że nie pisną słówkiem nikomu o tym, co chciał zrobić Igor.

- „No co za łajza!” – skwitowała Pola.

- „Ej, ja naprawdę chcę puścić to w niepamięć, zwalić na karb wspomnień i wódki. Dopiero co zdążyłam sobie poradzić i nie chcę rozpamiętywać czegoś na nowo. Do niczego nie doszło.”

W tym momencie Paweł ni stąd ni zowąd uścisnął Olę tak, że mało jej nie udusił.

- „Oleńko, jestem z Ciebie dumny! A Ty Polka nie przesadzaj! Zobacz, opamiętała się, tak? Do niczego nie doszło. I to jest w tej sytuacji najważniejsze. A przecież nawet ja wiem, jak reagowała przez lata i jak dostawała pikawki na samo słowo ‘Igor’.”

- „Dziękuję braciszku. Ty jeden mnie rozumiesz. No i Gabi.”

- „Gabi?” – Pola zdziwiła się.

- „Tak, pogadałyśmy i ona już jest w temacie.”

Pola zastanawiała się długo, co ma powiedzieć. Miała swoją teorię na ten temat, ale skoro Ola jest tutaj, a Igor jest tam, to chyba nie ma się czym martwić i stresować. Na razie… Przynajmniej na razie…

- „No dobra.” – Paweł klasnął w ręce – „Olka, dawaj film.”

- „Jaki film?”

- „Adriana gapo.”

- „A no tak! Mam film i przecież mam przesyłkę dla Ciebie. Mikołaj mógł się bardziej postarać, romantyk od siedmiu boleści, a nie dawać Ci takie piękne rzeczy w reklamówce z żabą.”

- „Bardzo śmieszne! Zaglądałaś?” – Pola założyła ręce na piersi i udała obrażoną.

- „Tak, wreszcie odwdzięczyłam się za Twoje filowanie z balkonu.”

Ola

Moja kochana Polka nie umiała długo udawać, roześmiała się serdecznie. Włączyliśmy film. Mina mi zrzedła, gdy doszliśmy do imprezy. Adrian chyba na głowę upadł. Tyle tu wrzucił tańca z Igorem, przecież jak Tay to obejrzy, to się wścieknie. Do tej pory nie wie, że jednak z nim tańczyłam. Postanowiłam, że muszę powiedzieć mu wcześniej, przed oglądaniem filmu. I miałam nadzieję, że końcówka go jakoś udobrucha. Pola z Pawłem jednak sceptycznie patrzyli na te nasze tańce i Polka rzekła, że chyba wie, o co chodziło Mikołajowi. Przewróciłam tylko oczami i Pola dała mi spokój.

Narrator

Przed pierwszymi zajęciami w poniedziałek Ola spotkała się z Angelą na kawie, ta ostatnia opowiedziała o pierwszym tygodniu na uczelni, na szczęście w większości były tylko zajęcia organizacyjne. Angela wyraziła swoje obawy co do profesora Jordana, który jest chyba niezłą kosą i pewnie będzie u niego ciężko zdać egzamin. Ola wpadła w wir zajęć, pod koniec tygodnia plan był już zamknięty, więc mogła ustalić godziny pracy z szefową i podpisać nową umowę. Życie wróciło do normalnego, a nawet ponadnormalnego biegu, jeździła z uczelni do pracy i odwrotnie, jedynie Tay’a nie było obok. Był bardzo zajęty w Afryce i zmęczony, nie raz, gdy łączyli się na Skype ledwo patrzył na oczy. Nie mogła się doczekać jego powrotu, bo tym razem, to ona postanowiła zrobić mu niespodziankę. Myślała też o Zac’u. Czy rozłąka dobrze mu zrobiła, a może już się odkochał? Zawsze przekazywała pozdrowienia dla reszty, ale Zac był jedyną osobą, której nie widziała na Skype tylko raz rozmawiała z nim po pijaku. Zawsze, gdy sobie przypominała jego: ‘Ja. A Ty kto?’ wybuchała niepohamowanym śmiechem. Miała ogromną nadzieję, że jakoś sobie poradził z tym źle ulukowanym uczuciem.

Zac

Całe szczęście nie nawaliłem, Tay niczego się nie domyślał. Po naszej pijackiej akcji starałem się nie doprowadzać przy nim do stanu nieważkości. Pobyt był tak intensywny, że nie miałem czasu na myślenie o Oli. Bardzo się z tego cieszyłem, ta rozłąka, to był świetny pomysł i dobrze, że ona nie mogła lecieć z nami, bo tego chyba bym nie zniósł. A teraz? Całkiem sobie radziłem, zacząłem się nawet oglądać za innymi laskami. Była tu taka jedna, ciemnoskóra, smukła i piękna modelka Beatrice. Spotkaliśmy się na kilku przyjęciach, bardzo fajnie się z nią rozmawiało, poszliśmy na imprezę… Obudziłem się rano z nią w ramionach, ale oboje potraktowaliśmy to jako przelotną przygodę. A ja dodatkowo miałem nadzieję, że nie będę już wzdychał do dziewczyny brata i że najgorsze już za mną.

Tay

Ola wróciła do Sand Springs, my cały czas pracowaliśmy w Afryce. Nagrywaliśmy piosenki z tamtejszym chórem dziecięcym, było to bardzo ciekawe doświadczenie. Przez nawał pracy wszyscy byliśmy wyczerpani. Najczęściej, to Nikki rozmawiała z Olą, ja łączyłem się choćby na chwilę. Nicole natłukła mi do głowy odnośnie zaufania w związku, z całych sił starałem się nie wspominać i nie pytać o imprezę bliźniaków i Igora. Przez ostatni tydzień wszyscy trzej byliśmy spięci i podenerwowani, bo nie wszystko było jeszcze gotowe. Często myślałem o Oli przywołując w myślach jej obraz. Patrzyłem na zegarek, obliczałem czas i zastanawiałem się, co w danej chwili robi. Byłem przyzwyczajony do takich rozłąk, ona nie, to pierwszy raz, więc nie wiedziałem jak zareaguje, gdy wrócę. Wiele razy powtarzała mi, że tęskni. Ja też już nie mogłem doczekać się powrotu. Zac stał się bardziej skoncentrowany, chyba przez to, że przeleciał jakąś modelkę. Swoją drogą niezła laska z niej była. Ale Młody machnął tylko ręką, że to bez znaczenia. No cóż… Bywa i tak.

Narrator

Dzień przed przylotem chłopaków Ola pojechała do rezydencji po auto Tay’a. Przy okazji przywiozła kilka drobiazgów z Polski dla każdego. Dogadały z mamą chłopaków szczegóły imprezy dla Młodego, rozdała upominki, a nieobecnym chciała zostawić w ich pokojach. Najpierw poszła do Ike’a, potem do Zac’a. Postawiła paczuszkę na stoliku przy łóżku, ale coś przykuło jej uwagę. Kartki z zapiskami. Ciekawość była silniejsza, zaczęła czytać. Dużo skreśleń, poprawek. ‘Tekst piosenki.’ – pomyślała. Uśmiechnęła się do siebie, ale ten zniknął, gdy zorientowała się, że jest ostatnią osobą, która powinna to czytać. To tekst o niej, była tego pewna. Wszystko się zgadzało, to były myśli Zac’a. Jego ból, cierpienie i zazdrość, gdy ‘ona była z tym właściwym, nie ze mną’. On naprawdę miał z tym problem. Odłożyła kartki, potarła dłonią czoło. Poczuła się jeszcze gorzej. I jak ona ma dla niego tańczyć? Chyba wyłga się bólem stopy i całą imprezę przesiedzi. Tak, to będzie dobre rozwiązanie.