Część 49

Tay

Osoba po drugiej stronie zatrzymała się z ręką na klamce. Rzuciłem szybko Oli mojego t-shirta, bo był pod ręką. Wciągnąłem spodnie, bokserki wpychając do kieszeni. Ola była przerażona, patrzyła na mnie zupełnie tracąc głowę i nie wiedząc, co robić. ‘Dowody zbrodni’ zawinąłem w kartkę papieru szepcząc do niej ‘opakowanie’. Otrzeźwiła się i znalazła na podłodze, chowając do mojej torby, jak i swoją bluzkę i biustonosz. Modliłem się, żeby to nie byli rodzice. Spojrzałem na Olę, siedziała cały czas na sofie, a minę miała, jakby chciała się rozpłakać. Otworzyłem drzwi, wyszczerzyłem z odrobiną ulgi do Ike’a i powiedziałem:

- „Sorry brat, już spadamy.” – Ike w sekundę odgadł, o co chodzi i ze złą miną powiedział.

- „Chryste, Tay, nie masz swojego pokoju?”

- „Mam. Mam. Już tam idziemy.” – Ike wtedy wybuchnął niepohamowanym śmiechem.

- „Nie wiedziałem, że z Ciebie taki buhaj, że nie możesz wytrzymać, żeby dojść do domu.”

- „Ha, ha, ha!” – wcale nie było mi do śmiechu – „Aleś Ty zabawny.”

- „Bo to jest zabawne!” – śmiał się cały czas.

Wsadziłem głowę do studia.

- „No chodź.” – ponagliłem Olę, a ona ociągając się podeszła do drzwi ze spuszczoną głową. Było jej głupio, nie podniosła wzroku. Wziąłem ją za rękę i pociągnąłem w stronę domu. Ike tylko krzyknął ‘miłej zabawy’ i zaszył się w studio.

Ola

Myślałam, że zapadnę się pod ziemię, gdy mijałam Ike’a. Jeszcze to jego ‘miłej zabawy’, o zgrozo!

- „Wejdziemy od ogrodu i przejdziemy pokojem Zac’a.” – powiedział Tay, a ja zatrzymałam się w pół kroku.

- „Chyba Cię pogięło.”

- „Wolisz spotkać się z moją mamą albo Avery?” – zastanowiłam się chwilę, co gorsze, ale stwierdziłam, że chyba jednak mama. Chociaż jeśli to, co myślałam o Zac’u, to prawda, to…

Przemknęliśmy szybko ogrodem i Tay zastukał do Zac’a. Otworzył drzwi od tarasu patrząc na nas dziwnie.

- „Sorry, musimy się przemknąć.” – Zac nie skumał albo udawał, że nie kuma. Tay ciągnął mnie za rękę, jednak zatrzymałam się patrząc na policzek Młodego.

- „Już lepiej wyglądasz. Ale weź sobie jeszcze lodu.”

- „Sięki. Pfecifbólowy fsiołem, a lód sobie donose co jakiś cas.”

- „Trzymaj się. Dobranoc.”

- „Dobfanoc.”

Tay jedynie zasalutował bratu i łazienką przeszliśmy do jego pokoju. Rzucił się na łóżko i tak się zaczął śmiać, że aż łzy mu pociekły.

- „Taylor! To wcale nie jest śmieszne! Jak ja teraz spojrzę Isaac’owi w oczy?”

- „Oj kochanie, ludzka rzecz, on to rozumie. A jak spojrzałaś Pawłowi w oczy, gdy oddał Ci moje gacie?”

- „No, ale Paweł, to jak mój brat, a Ike, no wiesz, Twój brat.”

- „Oj, nie martw się. Też jest młody.”

- „Wiem, wiem.” – spojrzałam na Tay’a w momencie, gdy wyciągał bokserki z kieszeni i tak mnie to rozbawiło, że dołączyłam do niego z atakiem śmiechu.

- „Jesteśmy nienormalni!” – dodałam.

- „Ale było nieziemsko.” – odpowiedział.

- „Oj było! Wiesz, że już prawie północ? Kto idzie pierwszy się myć?”

- „Olsia…” – przejechał mi palcem po ręku – „A może pójdziemy razem?”

- „Czemu nie…” – podchwyciłam temat.

Zamknęliśmy się z obu stron w łazience, mydliliśmy nawzajem, całowaliśmy i mieliśmy niezły ubaw. W pewnej chwili poczułam coś i powiedziałam:

- „Hmm… Tay… szybko wróciłeś do pełni sił.”

- „To jedynie Twoja zasługa.”

- „Bajerant!” – rzekłam, szybko opuściliśmy kabinę prysznicową i zawinięci w ręczniki poszliśmy korzystać z jego „pełni sił”.

Narrator

Po wypadzie na Kubę Ola przestała być anonimowa. Nie mogła sobie z tym poradzić. Tay zabraniał jej czytać plotek i komentarzy, ale to było silniejsze od niej i czasem po takich rewelacjach miała wisielczy nastrój. Fanki nie pałały do niej sympatią, a właściwie, to jej nie cierpiały, a przecież nawet nie wiedziały, jakim jest człowiekiem. Bardzo pomocna była wtedy Nicole, która dużo Oli tłumaczyła i opowiadała o swoich pierwszych starciach, Pola, która podchodziła do tematu psychologicznie, no i Tay, który trochę bał się jakie to wszystko odciśnie piętno na Oli, ale wspierał ją, na ile potrafił i nie wybuchał już tak, jak za pierwszym razem.

Na początku września, którejś środy Ike wpadł na pomysł pojechania nad jezioro, a potem do jakiegoś klubu, który wszyscy lubili. Było to ze 40 mil od Tulsy. W aucie Tay’a jechała Pola i Paweł z Jessicą, Ike zabrał Młodego i swojego kolegę z dziewczyną. Potem, już w klubie, kłócili się, kto ma prowadzić, Nikki mówiła, że ona by mogła, ale tego auta akurat nie będzie prowadzić. Ike był zwolennikiem samochodów z manualną skrzynią biegów, bo mówił, że nie ma radochy z prowadzenia. Ola całkowicie się z nim zgadzała i postanowiła wtrącić się do rozmowy.

- „W Polsce mamy większość takich samochodów, więc ja mogę prowadzić auto Ike’a, a Ty Nikusiu poprowadzisz Taylorowe. Ono jest w automacie.”

Wszyscy spojrzeli na Olę, najbardziej przerażony był Tay. Ola stwierdziła, że już najwyższa pora na przyznanie się do swoich umiejętności jako kierowcy. Kątem oka dostrzegła, że Tay kiwa przecząco głową w stronę Ike’a.

- „Tay, nie przesadzaj, poradzę sobie i dowiozę Was na miejsce. Wy sobie normalnie pijcie, a my z Nikki damy radę.”

Ike nie wyglądał na przekonanego. Wtedy Ola powiedziała na ucho do Zac’a, żeby potwierdził starszemu bratu, że umie prowadzić, przybili sobie piątki, Zac przekazał, co miał dodając od siebie, że ciekawy jest miny Tay’a, jak dowie się, że Ola nie jest taka najgorsza. Ike na głos powiedział, że zgadza się na to rozwiązanie i bez dyskusji.

- „Ale wiesz co? Ja jestem w 10% społeczności Ameryki, którzy potrafią prowadzić manualną skrzynię biegów i takie auto posiadają.”

- „Serio? To u nas jest 10%, którzy mają automaty.”

- „No serio. Nawet nie wiem czy Zac lub Tay umieją takie obsługiwać.”

- „Eeej, bez przesady!” – wtrącił Zac – „Ja pojadę wszystkim.”

- „Ja też.” – dodał Taylor – „Tylko bardzo nie lubię, automat jest wygodniejszy.”

- „O tak, zwłaszcza w korku.” – potwierdziła Ola, ucięła rozmowę i poszła na parkiet.

Ola

Bawiliśmy się świetnie, często wyciągałam do tańca Pawła, a Tay chyba był trochę zazdrosny, gdy z nim tańczyłam. Moja myśl kołatała mi się po głowie, spoglądałam na Młodego, ale tym razem nie widziałam żadnych symptomów. Czasem i z nim śmigałam po parkiecie i nie wiedziałam, czy to ja naprawdę zgłupiałam czy on się wybitnie dzisiaj kryje. Tay nie umiał i nie lubił tańczyć, no to bawiłam się z jego braćmi i moim przyszywanym. Przyszła pora na powrót do domu, a my całą imprezę przegadywałyśmy się z Nicole, że będziemy się ścigać i że ja na pewno będę pierwsza w Tulsie. Tay nie był przekonany do pomysłu. Nikki była pewna, że wygra, umówiłyśmy się, że wyjedziemy z parkingu i dopiero jak staniemy koło siebie zrobimy zawody. Tay chciał jechać ze mną, ale Nicole powiedziała, że absolutnie nie, bo ona musi mieć właściciela auta koło siebie, więc do nas wsiedli chłopaki: Ike, Zac, Paweł i kolega, a dziewczyny słysząc, że ja źle prowadzę wolały z Nikki. Zac usiadł z tyłu na środku i zatarł ręce. Wtajemniczyłam Pawła i kolegę w całą akcję i powiedziałam, żeby się nie zdziwili, bo ja wyjadę z parkingu jak pierdoła i dopiero jak się ustawię obok tamtych, to pocisnę. Przecież manualna skrzynia biegów odpowiednio obsługiwana objedzie tamtą automatyczną jak wesz małpę. Szarpałam i wyjeżdżałam na cztery razy, widziałam przerażony wzrok Tay’a i spojrzenie do Ike’a mówiące ‘a nie mówiłem’. No to teraz mu pokażę. Oba auta były bez dachu, bo cały czas pogoda była sprzyjająca. Nikki uśmiechnęła się kpiąco, gdy ustawiłyśmy się obok siebie.

- „Co mała? Może nie będziemy się ścigać i oddasz mi pierwsze miejsce valcouver’em?”

- „Marzenia ściętej głowy. Gotowa?”

- „Dziewczyny, nie szalejcie, bardzo Was proszę.” – Tay był blady jak kreda.

- „Nie marudź. Odliczam.” – krzyknął Młody z tyłu.