Część 46

Ola

- „Polaaa!” – krzyczałam od progu, gdy wróciłam z pracy.

- „Cicho! Widziałam, że idziesz.”

- „Ty serio masz nadprzyrodzone zdolności jeśli chodzi o ten balkon?”

- „Akurat wieszałam pranie.” – wystawiła mi język, ale minę miała jakąś dziwną.

- „Jeju, dziękuję Ci za udział w spisku, jeszcze do tej pory nie mogę w to uwierzyć. Było bosko! Po prostu bosko!”

- „No to cieszę się bardzo. A rozmawiałaś dzisiaj z Tay’em albo z Nikki?”

- „Nie. Chłopaki mieli coś dopracowywać, a Nikki nie wiem, gdzie jest. A stało się coś?”

- „Sami Ci powiedzą, bo zaraz będą.” – w tym samym czasie usłyszałam dzwonek domofonu i zdziwiłam się widząc Nikki i Zac’a. Przywitaliśmy się, usiedliśmy w salonie.

- „No? To co się takiego stało?” – zapytałam.

Zac spojrzał na dziewczyny i rzekł:

- „Poczekajmy na Taylor’a.”

- „Nie ma mowy, mówcie mi tu natychmiast.” – zmarszczyłam brwi.

Pola z Nikki popatrzyły po sobie, Zac poprosił o mojego laptopa, włączył, coś szukał i powiedział:

- „Proszę. Tylko zachowaj spokój.”

„Czy Taylor Hanson odbił bratu dziewczynę? Kim jest tajemnicza blondynka, którą najpierw widziano z Zackiem, a niedługo później znalazła się w objęciach starszego z braci?” Zdjęcia moje i Tay’a z Kuby. Jak idziemy za ręce, przytulamy się, gdy podaje mi drinka, a mało tego… Zdjęcia samej mnie, gdy tańczę z jakimś kubańczykiem. Do tego fotki z koncertu, gdy Zac niesie mnie zemdloną. W treści chodziło o to, co w tytule, dodatkowo zastanawiano się, kim jestem i że chyba jakąś tancerką i czy bracia się ze sobą nie pokłócili i w ogóle totalne głupoty. Cała trójka patrzyła na mnie wyczekująco, a gdy zobaczyłam ich troskliwe miny, to wybuchłam śmiechem. I to takim, że nie mogłam się opanować. Usłyszałam domofon i zobaczyłam czwartą zatroskaną buzię, co wywołało u mnie potężniejszą salwę śmiechu. Tay zatrzymał się w pół kroku pytając wzrokiem resztę, co mi się stało. Nikki wzruszyła ramionami, Zac milczał, za to Pola znowu pochwaliła się znajomością psychologii.

Zac

Ike powiedział, że on do Oli nie jedzie, bo dla niego, to już za dużo, że teraz ciągle Ola będzie pod ostrzałem i że mówił, ostrzegał i ma dość i żebyśmy sobie radzili sami. Trochę przesadził, Nicole zadecydowała, że jedziemy, bo Ola pewnie będzie jej potrzebować, a mnie dotyczyło to również, więc chciał nie chciał musiałem być. Ona zareagowała przedziwnie, nie mogła uspokoić się ze śmiechu, wtedy właśnie wszedł Tay, któremu wcale ku radości nie było.

- „Czemu ona się tak śmieje?” – spytał Polę – „Czytała to?”

- „Tak. Ale to reakcja na stresującą sytuację. Czasem się tak dzieje, że zamiast się smucić reagujemy w odwrotny sposób.”

Tay usiadł obok Oli, z drugiej strony, a ona najpierw spojrzała na niego, potem na mnie, znowu na niego.

- „No – chłopaki.” – mówiła przerywając po każdym słowie – „Musimy – chyba – stworzyć – trójkąt. A Ty – nieładnie!” – pogroziła palcem Tay’owi – „Odbiłeś – bratu – dziewczynę.” –już jej łzy leciały ze śmiechu, ale mi wcale do śmiechu nie było. Ona nie wiedziała jeszcze, że będziemy musieli pisać oficjalne oświadczenie.

Tay

Wyglądała, jakby całkiem postradała zmysły i do tego bredziła. W końcu Nikki i Pola również zaczęły chichotać, ale miałem nadzieję, że z Oli, a nie z artykułu. Mnie wcale do śmiechu nie było, wkurzyłem się jej reakcją.

- „Daj znać, jak się uspokoisz.” – powiedziałem i poszedłem na balkon, po czym wróciłem prosząc Zac’a o fajkę. Ola i tak nie usłyszała. Zapaliliśmy razem. Po kilku minutach przyszła do nas.

- „Mówiłam Wam, że to fujka. Jesteście nieznośni. Obaj!”

Spojrzałem na nią gniewnym wzrokiem.

- „Tak Cię to bawi kochanie?”

- „Nie Tay.” – mówiła już normalnie – „Wcale mnie to nie bawi. Od początku mnie to nie bawi, ale Ty mówiłeś, że mogę się przyznawać komu chcę, jeśli o Ciebie chodzi.”

- „Ale nie na Kubie, do cholery!”

- „No na Kubie, to akurat nie mam znajomych. Widocznie to była jakaś fanka. I jeszcze powiedz, że to była moja wina.”

- „A moja?”

- „No sama się na wycieczkę nie zabrałam.” – powiedziała również wkurzona.

- „To może ja pójdę.” – powiedział Zac.

- „Zostań.” – chwyciłem go za łokieć – „To dotyczy naszej trójki.”

Zac spojrzał na mnie, potem na Olę, ona uciekła wzrokiem w bok.

- „Ale nie wyżywaj się na niej.” – powiedział. Spojrzałem na niego zdumiony.

- „Przecież się nie wyżywam.”

- „Wyżywasz.” – potwierdziła Ola – „Najpierw mówisz coś innego, teraz coś innego.”

‘Tay, tylko spokojnie, tylko spokojnie.’

- „Wyluzuj bracie, jeśli już, to jest to moja wina, bo od tamtych zdjęć się zaczęło.” – Zac próbował ratować sytuację.

- „Nie wtrącaj się.” – warknąłem.

- „Tay!” – powiedział podniesionym głosem – „Czy Ty się słyszysz? Każesz mi zostać, bo to sprawa naszej trójki, a teraz nie mogę nic powiedzieć? Wrzuć na luz i nie wyżywaj się na dziewczynie.”

Tego już było za wiele, wiedziałem, że wybuchnę. Nie chciałem tego robić przy Oli. I wcale nie chodziło mi o te durne zdjęcia tylko o to, że Ola została uznana za dziewczynę Zac’a i że to niby ja ją jemu odbiłem. Fuck! Co za farsa!

- „Muszę się przejść, niedługo wrócę.”

Zauważyłem wyciągniętą rękę Oli, ale ominąłem ją, a także dziewczyny stojące w kuchni, trzasnąłem drzwiami i wyszedłem.

Zac

- „Kretyn!” – powiedziałem.

Ola spoglądała z balkonu za Tay’em, ale on nawet nie podniósł głowy, pomaszerował gdzieś wkładając ręce do kieszeni i kopiąc napotkany kamień. Gdy się odwróciła miała oczy pełne łez.

- „Eeej, Piękna, nie łam się. Przejdzie mu za chwilę i będzie się kajał. Niestety jest wybuchowy, jak i ja. Pamiętasz sytuację w łazience?” – próbowałem ją udobruchać, uśmiechnęła się lekko, ale łzy płynęły nadal. Chciałem ją objąć, pocieszyć, kiedyś bym tak zrobił bez wahania, ale oboje staliśmy milcząc.

- „Możesz mnie przytulić?” – spytała, a przecież też nigdy tego nie robiła, po prostu wieszała mi się na szyi. Podszedłem bez słowa, objąłem ją i głaskałem po głowie. Sytuacja nie była komfortowa, gdyby nie artykuł, to mógłbym tak trwać i trwać. Ale widziałem, że bardziej ją ruszyła postawa Taylor’a niż te plotki. Co za kretyn!

- „No cicho Piękna, cicho…”

- „Przecież, to, przecież to…” – jąkała się.

- „Ja bym Ci tak nie zrobił.” – zamarłem, Ola też. Czy ja naprawdę powiedziałem to na głos?

- „Słucham?” – spojrzała się na mnie, ja cały czas trzymałem ręce na jej talii.

- „No będąc na miejscu Tay’a inaczej bym tę sprawę załatwił.” – próbowałem wybrnąć z sytuacji, ale chyba gorzej mi wychodziło.

- „Ale, że jak niby? Przecież Ty też się raz na mnie wyżyłeś. Obaj jesteście wybuchowi.” – wyswobodziła się z uścisku.

- „No tak, ale… No bo… ja… no ja miałem inny powód, co oczywiście mnie nie usprawiedliwia, ale Taylor …”

- „Co tu się, do cholery dzieje?” – pokochałem Nicole za to, że wpadła na balkon z tym pytaniem. Od razu mnie to otrzeźwiło.

- „Moim zdaniem Tay’a bardziej ruszyła treść artykułu, a nie same zdjęcia, wkurzył się, że plotki poszły, że odbił bratu dziewczynę, Ola się cały czas śmiała, czego się nie spodziewał i…”

- „Wybuchnął? Typowe. Tym się kochana nie przejmuj, daję mu maksimum pół godziny jak wróci i będzie przepraszał. Ten typ tak ma.”

Ola

- „Ale ja go jeszcze takiego nie widziałam.” – naprawdę przejęłam się całą sytuacją.

- „Kiedyś musi być ten pierwszy raz. Nie przejmuj się. Młody, zostawisz nas same?”

- „Pewnie.” – Zac zmył się do pokoju, do nas dołączyła Pola.

- „Oleńko, nie martw się, Nicole już mi opowiedziała, jak Tay potrafi czasem przywalić, przecież facet, to facet, pamiętasz?”

- „Dobrze mówisz Pola, ale wiesz, dla niej, to trudne.” – Nikki chyba bardziej mnie rozumiała.

- „Trudne i niespodziewane. Normalnie wryło mnie jak nie wiem. A Pola może Ci z kolei powiedzieć, że mnie rzadko można zażyć. Zazwyczaj mam odpowiedź na wszystko i to całkiem ciętą. Przy Tay’u jakoś czuję się inaczej i te moje riposty ulatują jak gaz z butelki.”

Dziewczyny jedna przez drugą mnie pocieszały, tłumaczyły, a ja zamyśliłam się nad słowami Zac’a. Boże, mam nadzieję, że to jednak nieprawda, że on… Nie, to przecież niemożliwe.