Część 44

Zac

Taylor pytał mnie czy idę na imprezę do Angeli, ale po raz kolejny podziękowałem. Próbował ze mną jakoś zagadać, tłumaczył, że jesteśmy przyjaciółmi, że możemy sobie mówić wszystko. Oj, byś się bracie zdziwił, zdziwił do kwadratu. Tego akurat nie mogłem mu powiedzieć. Co za koszmarna sytuacja. Nie chciałem kłócić się z Olą, bardzo nie chciałem, ale po przemyśleniu stwierdziłem, że może to jednak jest jakieś wyjście? Że może tak miało być? Tym razem on został u niej, nie musiałem obawiać się spotkania. Po co mam cierpieć? Ta… Po co? Ale po tym widoku, jaki mi zapewniła, to weźże się człowieku ogarnij. Teraz cały czas stała mi przed oczami w ręczniku, ociekająca wodą i z tą swoją złą miną, gdy się sprzeczała, a potem ze łzami w oczach, gdy byłem kretynem. Nawet nie miałem jak jej przeprosić, bo nie chciała ze mną gadać. Za łazienkę nie zamierzałem, ale jednak nieładnie się zachowałem w stosunku do niej. Kobiety. Same problemy przez nie.

Ola

Na drugi dzień pojechaliśmy do rezydencji. Tay poprosił o chwilę w studio, bo jak ma coś w głowie, to musi przełożyć na nuty. Pocałował mnie i pobiegł tam od razu, ja poszłam do domu. Usłyszałam krzyk i przekleństwa Zac’a.

- „Fuck! Sss… Fuckin shit!”

Zajrzałam do pomieszczenia, które służyło za pralnio-suszarnię, Zac stał przy desce do prasowania i machał ręką bluzgając na żelazko i koszulkę. Bez słowa podeszłam, podniosłam jego dłoń do góry i widząc czerwony ślad pociągnęłam go do kuchni, odkręciłam kurek z lodowatą wodą, wsadziłam jego rękę i zostawiłam samego. Wracając zlitowałam się i uprasowałam mu tę koszulkę. Pojawił się, gdy wyłączałam żelazko z kontaktu. Chciałam wyjść, ale zablokował przejście.

- „Ola, porozmawiajmy, proszę.” – zatrzymałam się, ale na niego nie spojrzałam.

- „Poniosło mnie wtedy, przepraszam.” – dalej stałam w miejscu. Przypomniałam sobie, że zrobił mi wielką przykrość.

- „Nie zasłużyłam Młody, chciałam tylko pomóc.” – nie zamierzałam się rozklejać, ale jednak łzy pojawiły się pod powiekami.

- „Wiem, dlatego strasznie mi głupio. Tylko, że w tym nikt nie może mi pomóc, sam muszę sobie poradzić.”

- „Ale to nie znaczy, że masz się na innych wyżywać. A już na pewno nie na mnie.”

- „Masz rację, nie wiem, co mnie napadło. Wybaczysz mi?”

Podniosłam wzrok i wtedy łzy spłynęły na policzki.

- „Eeej, ale nie płacz, bo jeszcze bardziej mi głupio.” – wziął moją głowę w swoje dłonie i kciukami przetarł mi łzy. Patrzył się przepraszającym wzrokiem, ale też takim troskliwym. Moja myśl znowu powróciła.

- „No już? To jak? Wybaczysz mi?” – skinęłam jedynie głową, na co cmoknął mnie w nos.

Chyba zauważył moje zdziwienie, bo szybko się zreflektował robiąc przepraszającą minę.

- „To sztama Piękna?”

- „Sztama Przystojniaku.”

Przytulił, ja też objęłam go w pasie, ale tym razem poczułam się nieswojo.

- „Jeszcze raz przepraszam.”

- „Nie rób tak więcej.” – wyswobodziłam się.

- „Nie będę. I dzięki za koszulkę.”

- „Nie ma za co. Pokaż rękę.” – znowu podniosłam ją do oczu – „Będziesz żył.”

Roześmialiśmy się oboje już bardziej swobodnie i poszliśmy razem do studia. Tay zdziwił się widząc nas uśmiechniętych.

- „No! Tak od razu lepiej.” – wyszczerzył się do nas, a my w zamian do niego i do siebie.

- „Pewnie tego nie wiesz, ale Tay zawsze wszystkich godzi w rodzinie, bo nie cierpi jak ktoś się kłóci.” – powiedział Zac – „Co tam wymyśliłeś?” – spytał podchodząc do klawiszy.

Tay’owi nie trzeba było dwa razy zadawać pytania. Pochłonęli się we dwójkę w ustaleniach, a mnie było miło na nich popatrzeć. Jednak znowu myśl wróciła do mnie. Czy to możliwe, aby…? Nie! Na pewno nie! Zdaje mi się. Tak, no przecież ja też go bardzo lubię. Potrząsnęłam głową i odpłynęłam. Zasnęłam na sofie. Poczułam potem, że Tay bierze mnie na ręce. Objęłam go za szyję i dałam się zanieść do łóżka.

Weekend był niesamowity. Pola była tak samo podekscytowana jak ja. Pierwszy koncert szalałyśmy jak prawdziwe fanki, namówiłyśmy nawet Nicole do zejścia w tłum i widziałam, że chłopaki się z nas śmieją spoglądając co jakiś czas. Zdziwiona byłam, że Pola znała niektóre teksty. Wywrzeszczała mi do ucha, że też się trochę przygotowała. Wysłuchałam wreszcie ‘Song to sing’ jako solówkę Tay’a, ‘Broken Angel’ Zac’a i jakąś Ike’a, której nie znałam, ale potem okazało się, że to ‘More than anything’. Po koncercie miałyśmy problem z wyjściem, musiałyśmy poczekać i to chłopaki pierwsi znaleźli się w busie. Z tych ogromnych emocji wskoczyłam na Tay’a oplatając go nogami w pasie i zaczęłam całować po twarzy mówiąc jaki to był świetny i fantastyczny. Śmiał się ze mnie i pytał czy tym razem nie śmierdzi, ale w pierwszej chwili nie zwróciłam na to uwagi. Faktycznie był cały mokry, a włosy kleiły mu się do buzi. Siedzieliśmy w autokarowym salonie do późnej nocy, mi znowu powróciła myśl, którą z jednej strony odpychałam od siebie, a z drugiej byłam uważniejsza w obserwacji i albo naprawdę zgłupiałam albo zauważyłam parę symptomów mojej tezy. Kręciłam jednak przecząco głową odsuwając te ‘brednie’ gdzieś w tył głowy. Po drugim koncercie, gdy znowu siedzieliśmy w salonie widziałam, że Pola często łapała ‘zawieszkę’, potem porozumieli się wzrokiem z Ike’m i długo rozmawiali w odległym kącie, z min i gestykulacji podejrzewałam, że to na poważny temat, ale nie miałam pojęcia, na jaki.

Pola

Nie myślałam, że wracając do Stanów zastanę Olkę taką szczęśliwą. Aż promieniała, a gdy Taylor był obok, to już w ogóle. Cieszyłam się też, że potrafi normalnie rozmawiać o Igorze, bez tego bólu w oczach, który towarzyszył jej ilekroć zeszłyśmy na zakazany temat. Poznałam resztę zespołu i dziewczynę Ike’a. Wszyscy byli bardzo sympatyczni tylko ten Zac jakiś taki wycofany. Nie podejrzewałam go o nieśmiałość, ale może był małomówny? Chociaż z opowiadań Oli był podobno szalonym chłopakiem. Droga na koncert upłynęła nam w przyjaznej atmosferze, sam koncert był świetny! Dawno się tak dobrze nie ubawiłam. Zupełnie inaczej odczuwa się go, gdy zna się zespół. Drugi koncert był chyba jeszcze lepszy niż ten piątkowy. Nawet zrobiłam kilka zdjęć. Długo siedzieliśmy po nich rozmawiając. Poznałam wszystkich lepiej. Zac jednak okazał się wesołym chłopakiem, ale zauważyłam coś, co prawie zwaliło mnie z nóg. Uśmiechy, rzucane ukradkiem spojrzenia, czy ta Olka, to ślepa czy wiedziała, co jest grane? Ike nie raz patrzył na Młodego mówiąc mu co nieco spojrzeniem. W końcu przyuważył, że i ja na niego spoglądam i chyba zrozumiał, że coś podejrzewam, bo zmarszczył czoło. Poszedł potem w kąt rozmawiać przez telefon, gdy skończył dołączyłam do niego.

- „Świetnie się bawię, dzięki za zaproszenie.”

- „Nie ma za co. Fajnie się Was słucha jak mówicie po polsku. Macie taki szeleszczący język.”

- „Tak, trochę tak. Ike, czy Zac się z kimś spotyka?”

- „Nie, czemu pytasz?” – spojrzał na mnie podejrzliwie.

- „A nie, nic, tak tylko…” – popatrzyłam na niego ze zrozumieniem wskazując głową najpierw Młodego, potem Olkę.

- „Ech… Chyba zauważyłaś to, co ja jakiś czas temu.”

- „Czyli jednak nie mam omamów?” – spojrzałam ukradkiem na Zac’a.

- „Nie masz. A Ola wie?”

- „Coś Ty! Przecież by się tak nie zachowywała w stosunku do niego, gdyby wiedziała.”

- „Zajęta Taylor’em, nikt inny jej nie w głowie.”

- „Tak, ale przecież takie rzeczy się czuje.” – dodałam z niemałym zdziwieniem, że Ola nic a nic nie zauważyła.

- „Nie mów jej może, co?”

- „Moim zdaniem powinna wiedzieć. Jest otwarta i bezpośrednia, bardzo Młodego polubiła, a gdyby wiedziała, to może nie traktowałaby go tak lajtowo.”

- „Myślisz?”

- „Tak, znam ją przecież.”

- „Młody mnie zapewniał, że nie zrobi bratu świństwa, ale wiesz jak to jest. Serce nie sługa. Swoją drogą, niezła jesteś.”

- „Ja?” – zdumiałam się.

- „No! Znasz go od dwóch dni i od razu zauważyłaś.”

- „Zboczenie zawodowe. Jestem psychologiem.” – roześmiałam się, Ike mi zawtórował. A że rozmawiało nam się świetnie, to chyba jeszcze z pół godziny nam się zeszło w odległym kącie chociaż i tak zastanawiałam się jak to Oli powiedzieć, kiedy i co ona na to.