Część 36

Ola

We wtorek przenieśliśmy się do mnie i korzystaliśmy z wolnej chaty na potęgę. Praktycznie nie wychodziliśmy z łóżka. Ale kto młodemu zabroni? W czwartek Tay odwiózł mnie do pracy i pojechał do siebie. Przeprosiłam szefową, ale nie miała pretensji, ustaliłyśmy, że odrobię po jednym dniu tydzień po tygodniu. W pokoju byli akurat wszyscy, pytali, gdzie się doprawiłam, to powiedziałam, że się zaraziłam od chłopaka. Zajęłam się pracą, Tay napisał, że siedzą dzisiaj w domu, bo chcą dopracować jedną piosenkę i że zabierze mnie po pracy. Nic nie przygotowane na przyjazd Poli i Pawła, jutro znowu w pracy, żeby odrobić dzień, nie wiem, jak ja zdążę. Napisałam wątpliwości, ale oczywiście obiecał pomoc i odebranie ich z lotniska. Zamyśliłam się chwilę o Poli, ale Alice mocno sprowadziła mnie na ziemię. Wpadła do mojego pokoju z jakimś wydrukiem w ręku i machając mi nim przed oczami spytała.

- „Ola! Czemu mi nie powiedziałaś, że spotykasz się z Zackiem Hanson’em?”

Wszystkie oczy zwróciły się na mnie, Alice podparła się pod boki, a mnie chyba odpłynęła cała krew z twarzy. Pamiętałam rady Ike’a i Nikki, że tylko spokój w takich chwilach może mnie uratować.

- „Nie spotykam się z Zackiem Hanson’em.” – powiedziałam najnormalniej jak potrafiłam.

- „Tak? A jak wytłumaczysz to?” – podała mi kartkę, a tam zdjęcia: Zac’a na scenie, Zac’a skaczącego ze sceny, Zac’a biorącego mnie na ręce, Zac’a w punkcie medycznym pochylającego się nade mną, Zac’a ponownie niosącego mnie do autokaru. Tylko na jednym zdjęciu widać mnie wyraźnie, Zac trzyma rękę na mojej głowie, no i bez dwóch zdań widać, że to ja. Spokój, spokój, tylko spokój.

- „A jak mam Ci to wytłumaczyć? Fakt, znamy się z Zackiem, ale nie jesteśmy razem. Zauważył, że zemdlałam na koncercie i chciał mi pomóc.”

- „Ola, ale nie pomaga się zwykłym znajomym na koncertach. Pewnie kazał Ci tak mówić i zaprzeczać.” – widziałam, że Alice specjalnie drąży temat i jest wściekła.

- „Nic mi nie kazał. Jesteśmy znajomymi, tyle.” – starałam się zachować spokój, ale w środku zbierało mi się na płacz.

- „Alice, daj spokój. Jesteśmy w pracy.” – moja szefowa zabrała głos.

- „Sorry, pogadamy kiedy indziej.” – odwróciła się i wyszła.

- „Dzięki.” – skinęłam szefowej i przeczytałam nagłówek wpisu.

‘Nowa dziewczyna Zac’a Hanson’a mdleje na koncercie, muzyk od razu biegnie ukochanej na ratunek.’ Nowa dziewczyna Zac’a Hanson’a… Nowa dziewczyna Zac’a Hanson’a... Ike miał jednak rację, że Zac zrobił to pochopnie. Przeczytałam artykuł, opis był dokładnie taki, jak działo się naprawdę. W końcu kolega nie wytrzymał i spytał.

- „Serio znasz Zac’a?”

- „Coo? A tak, tak, znam.”

- „A resztę znasz?”

- „Jaką resztę?”

- „No zespołu.”

- „Taa… Też znam. Ale możemy nie robić z tego sensacji?”

- „Ok, tak tylko spytałem.”

Zostały mi jeszcze dwie godziny pracy, ale zupełnie nie mogłam się skupić. Napisałam smsa do Tay’a, żeby po mnie przyjechał, ale żebyśmy spotkali się na przystanku, a nie pod moją pracą. Spytał czy coś się stało, ale odpisałam, że teraz nie mogę gadać i powiem mu potem. Zadzwonił telefon. Nicole.

- „Cześć, nie mogę długo gadać.” – powiedziałam od razu. – „Ale już wiem.”

- „Co wiesz?”

- „Aha, to Ty nie z tym dzwonisz?”

- „Z czym? Jestem w sklepie, jadę do chłopaków, chciałam spytać, na jakiego drinka masz dzisiaj ochotę.”

- „Mocnego, bardzo mocnego!”

- „Stało się coś?”

- „Mhm… Zaraz Ci napiszę. Ja będę po pracy. Na razie.”

- „Na razie.”

W smsie wyjaśniłam pokrótce, o co chodzi i chyba poszło rzutem na taśmę, bo kilka minut później zadzwonił do mnie Tay.

- „Halo.”

- „Ola, kochanie, nie przejmuj się. Zaprzeczaj i nic więcej nie mów. W domu ustalimy, co dalej robić.”

Zamarłam. Kochanie? Czy on powiedział do mnie ‘kochanie’?

- „Jesteś tam?”

- „Tak, tak, jestem. Ale pogadamy później, pa.”

Rozłączyłam się i uśmiechnęłam sama do siebie. Teraz już w ogóle nie mogłam się skupić na pracy. Czekałam na przystanku, ale nie zobaczyłam srebrnego kabrioletu tylko mały, żółty samochodzik bez dachu i Nikki za kółkiem.

- „Wskakuj.”

- „A czemu Ciebie wysłali?”

- „Daj spokój. Znowu się pokłócili, Ike wsiadł na Zac’a, Tay go bronił, w końcu ja zabrałam głos, dałam im po piwie i powiedziałam, że po Ciebie pojadę.”

- „A to wszystko cholera przeze mnie. Że też się nie wróciłam po tę pieprzoną tabletkę, no!”

- „Wrzuć na luz. Koncert był w innym mieście niż Tulsa i tam wzbudziło to sensację. Tutaj ludzie Cię znają, widują z Tay’em, nie byłoby problemu.”

- „Nikki, ale Ty już to przeszłaś, a to mój pierwszy raz.”

- „Zaraz coś wymyślimy. A ja Ci zrobię dobrego drinka na rozluźnienie.”

Zaparkowałyśmy, ja poszłam prosto do studia, a Nikki do domu po woreczki na lód. Zac siedział na schodku i palił papierosa. Skrzywiłam się, ale usiadłam obok. Dziwnie się czułam. Milczeliśmy. W końcu powiedziałam pierwsza.

- „Przepraszam.”

- „Ty? A za co?” – zdziwił się.

- „Za to, że narobiłam zamieszania.”

- „Ola, to chyba ja zrobiłem większe. Ike ma rację. Nie powinienem był skakać za Tobą ze sceny. To wszystko…” – nie dokończył, bo w drzwiach pojawił się Taylor.

- „No. Jesteś wreszcie.” – usiadł z mojej drugiej strony, objął ramieniem i pocałował w policzek. – „Nie martw się, zaraz ustalimy zeznania.”

Wróciła Nicole i wszyscy zaszyliśmy się w studio. Chłopaki sączyli piwo, a ja dostałam pysznego i faktycznie mocnego drinka. Zabrał głos Tay.

- „No. To chcąc nie chcąc zostałaś dziewczyną mojego brata.”

- „W końcu miłość mi już wyznawał, więc teraz wszystko by się zgadzało." – powiedziałam wesoło i w tym momencie Zac i Ike zrobili fontannę piwem, a Tay zdziwioną minę.

- „Słucham?” – Tay nie mógł w to uwierzyć, Zac był przerażony, a Ike z jeszcze większą złością patrzył na Młodego.

- „Jeju, wyluzujcie, to miało rozładować atmosferę. Po pijaku gadał bzdury. Nawet sam tego nie pamięta.”

- „Nie pamiętam, serio.” – Zac się tłumaczył, a Nikki dodała:

- „Ale wiecie, po pijaku człowiek nabiera większej szczerości.”

Ona, Tay i ja wybuchliśmy gromkim śmiechem, ale Zac i Ike zachowali powagę, a ten drugi zmierzył jeszcze bazyliszkowym wzrokiem swoją dziewczynę. Ustaliliśmy, a raczej Tay z Ike’m ustalili, że mam zaprzeczać jakoby jestem dziewczyną Zac’a, nie przejmować się plotkami i tymi artykułami. Oni wystosują informację do fanów, że nic mnie z Zackiem nie łączy i po miesiącu zapomną.

- „Po miesiącu?” – zapytałam z trwogą w głosie. – „Tay, ale ja pracuję z Alice, a Alice jest przyjaciółką Ashley.” – Tay skrzywił się.

- „Fuck! Jeszcze tylko tej brakowało.”

- „I to właśnie Alice dzisiaj przyniosła mi artykuł. A Ashley wie, że my się spotykamy, powie Alice i u mnie w pracy będzie już wiadomo, że jestem Twoją dziewczyną.”

- „Przepraszamy na chwilę.” – Tay wziął mnie za rękę i wyprowadził ze studia. Usiedliśmy na schodku.

- „Ola, ja jestem przyzwyczajony do takiego życia i jeśli o mnie chodzi, to ludzie mogą wiedzieć, że się spotykamy. Pół Tulsy i Sand Springs i tak już o tym wie. Najbardziej mi chodzi o Ciebie. Widzę, że nie jesteś gotowa na tego typu informacje. Ale jeśli ktoś Cię spyta o to, czy się ze mną spotykasz, to jeśli uznasz za stosowne mówić to tej osobie, to powiedz, że tak.”

- „Serio?”

- „Serio, serio.” – Tay zaruszał brwiami. – „Ja przecież będę obok, więc jakby coś, to zawsze możesz na mnie liczyć. Jak się przyzwyczaisz, to wtedy oficjalnie Cię przedstawię i już.”

- „Tay, o czym Ty mówisz?”

- „No wiesz, kiedyś tam, jak już będziesz gotowa.”

- „Tay, przecież za osiem miesięcy kończy mi się stypendium i…”

- „Ciii… Nie myśl teraz o tym, potem będziemy się martwić.”

- „Ale…”

- „Nie ma żadnego ‘ale’. I powtarzam: jeśli chcesz się komuś przyznać, to przyznawaj.”

- „Ok.” – nie byłam jakoś przekonana do tego pomysłu, ale Tay miał dużo racji. I tak już pół miast, w których mieszkamy wiedzą, że jesteśmy razem. Ech… A miało być tak miodowo i kolorowo… Tay wstał i podał mi rękę. Zatrzymałam go jednak nie chcąc wracać do studia.

- „Taylor?”

- „Tak Aleksandra?” – uśmiechnęłam się.

- „Czy Ty dzisiaj powiedziałeś przez telefon to, co powiedziałeś?”

- „Czyli co?” – zrobił filuterną minę.

- „No wieeeesz…” – objęłam go za szyję.

- „Powiedziałem, powiedziałem. Jakoś tak odruchowo. I to nie pierwszy raz.”

- „Jak to nie pierwszy raz?”

- „Gorączkę miałaś i nie pamiętasz.”

- „Ooo…” – zdziwiłam się, bo rzeczywiście nie pamiętałam. Przytuliłam się mocno do Tay’a. Było mi dobrze i błogo. – „Podoba mi się, wiesz?”

- „A mnie się podobasz Ty.”

- „Bajerant!” – nie dałam mu odpowiedzieć, mocno uścisnęłam. – „Wracamy?”

- „Mhm.”

W studio atmosfera była już mniej napięta, Nicole od razu podała mi drinka, chłopaki otworzyli kolejne piwo. Zac mnie unikał, ale po jakiejś godzinie podszedł mówiąc:

- „Możemy pogadać na osobności, Piękna?”

Zauważyłam, że Ike łypnął na Młodego, kiwnęłam tylko głową i wyszliśmy na zewnątrz.