Część 35

Ola

W niedzielę czułam się już nieco lepiej, nie miałam gorączki, ale byłam bardzo osłabiona i jeszcze dużo spałam. Dokładnie jak Tay wcześniej. Byłam już na tyle kumata, że chciałam się dowiedzieć pewnych kwestii.

- „No dobra.” – zaczęłam zaraz po śniadaniu – „To teraz mówcie po kolei, co się stało, komu dziękować i co mi grozi.”

Tay spojrzał na Zac’a, Zac na Tay’a, potem Zac na Ike, który przywdział naburmuszoną minę, Nikki poklepała mnie pocieszająco po ręku.

- „Tay, tylko nie owijaj w bawełnę, ona musi być na to przygotowana.” – Ike instruował brata. Tay przysunął się blisko mnie obejmując ramieniem.

- „Chyba najlepiej opowie to Zac.”

Spojrzałam na Młodego i powiedziałam:

- „Źle się czułam już przed koncertem i zapomniałam wziąć drugiej tabletki przeciwbólowej. Jak już weszłam w tłum, to nie chciałam wracać. Wszystko było super, graliście świetnie, ale ten zaduch, ludzie, ścisk, zrobiło mi się ciemno przed oczami. A jak je otworzyłam, to pochylał się nade mną lekarz, a obok byłeś Ty.”

- „Patrzyłem zza kulis jak się bawisz, rozmawiałem z Ike’m, zauważyłem, że zemdlałaś, więc niewiele myśląc…”

- „Bardzo niewiele.” – wtrącił Ike.

- „…niewiele myśląc zeskoczyłem ze sceny i zabrałem Cię ochroniarzowi. Resztę znasz.”

- „No i to było bardzo nierozsądne ze strony Zac’a.” – w Ike’u już się gotowało – „Powinien poczekać, aż Cię zaniosą do punktu medycznego i dopiero wtedy za Tobą lecieć.”

- „Przecież tyle razy tłumaczyłem, że zrobiłem to pod wpływem chwili.” – zaczął Zac, a w tym samym momencie zaczęli mówić Tay: „Nie wjeżdżaj teraz na niego, bo stało się, trudno.” i Nicole: „Dramatyzujesz kochanie.” Zrobił się harmider, każdy coś mówił, a ja nic nie rozumiałam. W końcu poprosiłam o spokój i każdy po kolei przedstawiał swoje racje. Podziękowałam Młodemu za akcję, Nikki, że się mną opiekowała, Tay’owi za to, że jest, a Ike’owi za to, że powiedział mi wszystko szczerze o tym, co może się stać. Zdjęcia na pewno zostały zrobione i tylko czekać aż pojawią się w internecie. Tylko trzeba być na to przygotowanym. A ja teraz byłam. Czy aby na pewno? Tylko czemu nie cofnęłam się po tę tabletkę? Mogłabym uniknąć tego całego galimatiasu, a teraz wszyscy się przejmowali, bo ja zemdlałam, bo Zac ratował, bo będą zdjęcia. No i nie wiedziałam, co mówić, co robić, jak się zachowywać. Każdy z nich tłumaczył mi, że normalnie, że nie zwracać uwagi na komentarze, docinki, zaczepki. Ale o jedno zapomniałam zapytać i jakoś potem uleciało mi z głowy. Rozmawiałam z Tay’em nie raz o życiu muzyka, Nikki też mi wspominała różne historyjki. I jak teraz było wszystko super, miodowo i kolorowo, to nie znaczy, że zawsze tak będzie, bo życie z muzykiem nie jest wiecznie miodowe i kolorowe…

Do rezydencji dojechaliśmy koło północy, mieliśmy spać u niego, a ja miałam się jeszcze kurować nie chodząc do pracy. Uprzedziłam szefową, że nie przyjdę. Pola napisała mi smsa, że już się powoli szykują do wylotu, a mnie olśniło, że to przecież całkiem niedługo. Miesiąc zleciał nie wiadomo kiedy. Ostatnio mieliśmy bardzo mało czasu dla siebie z Tay’em i w ogóle nie skorzystaliśmy z wolnej chaty. Najpierw on był chory, potem ja bredziłam w malignie. Ech… Ale to było takie fajne życie. Nie miałam zajęć, praca tylko 3 dni w tygodniu, Tay głównie wolny, poza spotkaniami w sprawie płyty. Ech… To było zbyt piękne, aby mogło trwać. Tak właśnie wtedy myślałam. Tylko czy nie dostałam znowu gorączki?

W poniedziałek wyspałam się i czułam już całkiem dobrze. Mama Tay’a zrobiła mi pyszny obiad, ale nudziłam się, bo chłopaki pojechali do Cleveland. Obejrzałam coś w TV, ale w końcu włączyłam sobie muzykę i stwierdziłam, że jak troszkę potańczę, to nic się nie stanie. To zawsze dodawało mi energii i zdrowia. Wczułam się, nie słyszałam nic poza muzyką Orishas. Po kilkunastu utworach poczułam ręce na ramionach, wzdrygnęłam się, dostałam buziaka w policzek i Tay zaczął się bujać razem ze mną.

- „To tylko ja…” – przesuwał dłońmi po moich ramionach aż do łokci kilka razy w tę i z powrotem, a mnie przechodziły dreszcze.

- „Skończyliście?” – spytałam odwracając się do niego.

- „Mhm.” – pocałował mnie w czoło.

- „Pewnie jesteś niedospany, zmęczony…”

- „Oj, tak, bardzo. Przyda mi się relaks.” – dotknął nosem mojego nosa, po czym zatopiliśmy się w swoich ustach.

- „Ale Tay, ja jestem jeszcze bardzo osłabiona.”

- „Właśnie widziałem. Najbardziej wtedy, gdy tańczyłaś.” – okręcił mnie parę razy wkoło. – „A teraz pewnie kręci Ci się w głowie?”

- „Żebyś wiedział.”

Pocałowałam go w odwecie, a on zsuwał mi już ramiączko topu. Potarłam kciukami jego skronie, otworzył oczy, uśmiechnęliśmy się do siebie. Ja koniuszkiem języka oblizałam usta, on przejechał po nich palcem i powrócił do całowania.

Tay
Spotykaliśmy się codziennie i gdy tylko była blisko, we mnie odzywały się dzikie pragnienia. Uwielbiałem trzymać ją w ramionach, patrzeć na jej twarz i reakcje, gdy ją całowałem. Uczyłem się jej i zaczynałem już poznawać, co lubi, a czego nie. Często przygryzała wargę, wczepiała się palcami w moje plecy, a jej oddech był przyspieszony. Tak było teraz. Byłem już bez t-shirta, a ona w samym biustonoszu, który działał na mnie niezwykle podniecająco. To znaczy nie tyle sam biustonosz lecz to, co pod nim. Przez tydzień praktycznie nie byliśmy ze sobą, najpierw przez moją chorobę, potem przez jej. 'Tay, weź się skoncentruj na dziewczynie, a nie myślisz o pierdołach.' No i się skoncentrowałem, gdy pociągnęła mnie za ucho. Ustami! No no no! Zrobiłem to samo, aż zachichotała. Wiedziałem, że ma tam łaskotki. Znowu zacząłem całować jej szyję i czułem gęsią skórkę na jej ręku. Zawsze tak reagowała. Z lewej strony całowałem szyję, to lewa ręka pokrywała się gęsią skórką. Albo odwrotnie. Gdy zaczynałem całować jej brzuch zawsze wciągała powietrze, a potem wypuszczała po trochu. Dzisiaj miała spódnicę. Uwielbiałem, gdy je nosiła. Moja wyobraźnia zaczęła już wybiegać w przyszłość, a ręce zawędrowały na pośladki. Ale moment! To nie moje są na jej, a jej na moich... Otworzyłem oczy. Czyżby się aż tak stęskniła? 'Tay, czy to baranie jest teraz najważniejsze?' Zostaliśmy w samej bieliźnie, chciałem już, teraz, natychmiast się kochać, nie mogłem dłużej wytrzymać. Nie zwróciłem uwagi, kiedy zostałem pozbawiony bokserek, a jej ręka... 'Tay, nie myśl tyle, bo zaraz dojdziesz!' Wyszeptała moje imię, a zrobiła to tak namiętnie, że ponownie otworzyłem oczy spoglądając na nią. Dostrzegłem prośbę, ona też już chciała. Założyłem, co trzeba i zacząłem naszą wspólną podroż. Biustonosz zostawiłem sobie na sam koniec i gdy tylko nasze ciała nabrały wspólnego rytmu zdjąłem go odrzucając za siebie i napawałem oczy jej widokiem. Szybko je jednak zamknąłem, bo byłem już na granicy. 'Tay, jeszcze chwila, no wykaż się głąbie!' Jej ręka w moich włosach, jej palce wpijające się w ramię, jej oddech na mojej szyi przyśpieszył jakoś mocno i... Nie wytrzymałem. Już chciałem sobie w duchu zwymyślać, ale okazało się, że jej udało się zaraz za mną. Uff, nie jest źle. Jest dobrze! Jest bardzo dobrze! Jest bardzo, bardzo dobrze! Położyłem się na plecach, a ona jak zwykle się wtuliła. Obejmowałem ją ręką gładząc po ciele.

- „Almost heaven.” - powiedziałem.

- „Coo? Teraz chcesz jechać po kawę?”

Spojrzałem na nią i wybuchnęliśmy śmiechem. Nawet nie wiem, kiedy zasnęliśmy, ale spaliśmy do samego rana. Ola jeszcze potrzebowała snu, a ja po koncertach też nie byłem zbyt wypoczęty.