Część 78

Narrator

Leżała opierając swoją prawą dłoń na jego torsie, on jeździł kciukiem po jej nagim ramieniu. Podniosła głowę, aby spojrzeć w jego niebieskie oczy i jak zwykle przepadła. Uniósł kąciki ust do uśmiechu. Dotknęła rzemyka na jego szyi i tego, co było na nim zawieszone.

- „Będziesz go nosił?”

- „Przecież już go noszę, nie widać?” – drugą ręką dał jej pstryczka w nos, roześmiała się, ale zaraz spoważniała. Położyła głowę z powrotem na jego ramieniu.

- „Nawet jak wyjadę?” – poczuła, że zastygł w bezruchu, a kciuk zawisł nad jej ręką. Po chwili wypuścił powietrze i tym razem całą dłonią wrócił do smyrania.

- „Olsia, ja nie chcę, żebyś wyjeżdżała.”

- „No, ale będziesz nosił nawet jakbym musiała wrócić?”

- „Ja tego nie dopuszczam do świadomości, ale tak, będę nosił, a Ty zostaniesz i…”

- „Tay, od początku wiedziałeś, że jestem tu na stypendium, tyle razy zaczynałam rozmowę, a Ty mówiłeś, że będziemy martwić się później.”

- „No bo przecież oboje nie wiedzieliśmy, w którą to pójdzie stronę.”

- „Ale poszło w taką, że jesteśmy razem, ja mam jeszcze tylko ten cholerny egzamin u Jordana i…”

- „Myślałaś o mojej propozycji?”

- „Tak jak obiecałam, myślałam.”

- „I co?”

- „Nic nie wymyśliłam.”

- „Byłoby to najlepsze rozwiązanie, przecież wiesz, że ja mogę…”

- „Nie naciskaj Tay.”

Uśmiechnęła się na wspomnienie rozmowy z Panią Jadzią i doktor Maciąg. Tak jak przypuszczała, Uniwersytet Warszawski nie mógł opłacić jej kolejnego roku ani nawet pół, złożyła więc wniosek o urlop dziekański. Na razie na semestr letni. W wakacje na pewno wróci do domu, może Tay z nią poleci? A może wszystkich namówi na wycieczkę do Polski? To by dopiero było! Morze, góry, Mazury… Rozmawiała z szefową i ta ucieszyła się, że Ola planuje zostać, od razu chciała podpisać z nią umowę na cały etat, bo bardzo była zadowolona z jej pracy. Jeszcze tylko pozostało porozmawiać z Pawłem i Polą o mieszkaniu ciotki.

- „Kochanie, ale musisz w końcu coś postanowić, przecież mamy już prawie koniec marca, a ja naprawdę jestem w stanie Ci pomóc. No i jak już wspomniałem, nie przyjmuję do wiadomości, że miałabyś nagle zniknąć.”

‘Taa, opłacić studia, żebym sobie tu spokojnie mieszkała i żyła z Tobą. A moja rodzina?’ – pomyślała dziewczyna, a na głos powiedziała:

- „Obiecuję, że pomyślę, na razie biletu powrotnego nie mam, Paweł też jeszcze walczy z jakimś egzaminem.”

- „Teraz powinienem być zazdrosny, że jesteście tam we dwoje, jednak jak była Pola, to byłem spokojniejszy.”

- „Tu się puknij!” – postukała go w czoło, na co cmoknął ją w skroń, po czym przekręcił na plecy aż pisnęła i pocałował.

- „Wyglądasz niezwykle pociągająco w tej koszulce.”

- „Uhm… Ktoś chyba korzystał z damskiej ręki wybierając ją dla mnie?”

- „Nie wierzysz w mój gust? Sądząc po tym, z kim się spotykam mam chyba nie najgorszy.”

- „No wiesz!” – chciała uderzyć go pięściami na niby, ale złapał jej dłonie i skrzyżował nad głową.

- „I kto jest teraz górą?”

- „Pan, Panie Hanson.”

- „I kto się teraz musi słuchać młodszych, Pani Jabłonnska?” – już dużo lepiej wymawiał jej nazwisko.

- „Ja, ale w takich chwilach wybitnie mi to nie przeszkadza.”

Tay poluzował uścisk, objęła go za szyję i przyssała się do jego ust jak pijawka.

- „Mmm, Pani Jablonnska, bardzo dobrze Pani smakuje.”

- „No to smacznego Panie Hanson.”

Taylor zaczął całować ją po dekolcie, odsuwając ramiączka i uwalniając jej piersi spod delikatnego materiału czarnej koronki. Dziewczyna po dziś dzień nie mogła nadziwić się, że tak dobrze może być w łóżku z facetem. Owszem, z Igorem też było nie najgorzej, ale z niebieskookim, to była wprost jazda bez trzymanki. Zamyśliła się chwilę, by ponownie poddać się jego ustom, które całowały jej ciało skrawek po skrawku, a w miejscu, gdzie wydychał ciepłe powietrze pojawiała się gęsia skórka. Dzisiaj on dominował, ona dostosowała się do jego rytmu. Potrafiła się poddać, mógł robić z nią, co chciał. Zamknęła oczy, wplotła dłoń w jego włosy, które stawały się coraz bardziej wilgotne, oddychali szybciej i szybciej. Tay nie należał do ‘cichych’ kochanków i coraz bardziej się ośmielał, co tylko podgrzewało atmosferę. W końcu i Ola przestała się wstydzić i pozwalała sobie czasem na głośniejsze dźwięki. Tak też było dzisiaj. Gdy nadeszła ekstaza oboje przypieczętowali ją głośnym jękiem. Trwali tak chwilę, po czym Tay przeturlał się na plecy przyciągając ją do siebie.

- „Jaka Pani dzisiaj głośna, Pani Jabłonnska.”

- „Uczę się od Pana, Panie Hanson. A dzisiaj wiem, że wolna chata, to sobie pozwoliłam.”

- „Ojtamojta, cicho krzyczeć zawsze można.”

Rozbawił Olę tym stwierdzeniem, śmiała się z niego, po czym poszli pod ciepły i bardzo długi prysznic.

Nie było im jednak dane nacieszyć się wolną chatą w wolną sobotę, bo rano telefon Tay’a dzwonił uporczywie już chyba czwarty raz.

- „Halo?” – odebrał wreszcie zaspanym głosem.

- „Cześć synku, przepraszam, że Cię budzę, Isaac powiedział, że chyba Ty jedyny jesteś w domu. Jest może z Tobą Ola?”

- „Jest, a co?”

- „Potrzebuję Waszej pomocy, dasz mi ją do telefonu.”

Nic nie rozumiejąc obudził Olę, zasłaniając mikrofon powiedział, że mama chce z nią mówić.

- „Tak? Dzień dobry Pani Hanson.”

- „Ola, Ty jesteś kobietą, a potrzebuję Waszej pomocy. Miałaś do czynienia z dziećmi?”

- „Z dziećmi?” – Ola spojrzała na Tay’a, ale pokiwał głową, że nic nie rozumie. – „Mam młodsze rodzeństwo.”

- „Ale mi chodzi o takie całkiem małe dzieci.”

- „No też miałam, w rodzinie, w sumie…”

- „To całe szczęście, pomożecie mi, prawda? Zaraz będę w domu, zbierajcie się.”

- „Ale, ale…”

- „W domu wszystko wytłumaczę.” – powiedziała i się rozłączyła. Ola streściła rozmowę Tay’owi.

- „Mówiłem Ci, że mama była opiekować się dziećmi u naszej kuzynki, bo ona coś tam musiała pozałatwiać, a mąż w delegacji, a mama wiesz, zawsze chętna.”

- „Ale co się teraz stało?”

- „Nie wiem, ale jak mama mówi, że zaraz będzie, to to na pewno jest zaraz.”

Zdążyli tylko umyć zęby jak usłyszeli warkot silnika pod domem. Ola związała włosy w kitkę, wskoczyła w jeansy, złapała Tay’a bluzę narzucając ją jedynie na biustonosz i weszli do salonu w tym samym momencie, co Pani Hanson niosąc jedno dziecko na rękach, a drugie prowadząc za rękę.

- „Jak dobrze, że jesteście. Pauline wylądowała w szpitalu, bo chyba czymś się podtruła na stołówce w pracy, muszę zawieźć jej kilka rzeczy, z dzieciakami nie dam rady. Dziewczynka, Maddy, ma cztery lata, Josh niecały rok, poradzisz sobie?” – Pani Hanson patrzyła bacznie na zszokowaną Olę.

- „Tak, oczywiście.”

- „Taylor, rozbierz ich, bo się zgrzeją, a Ty chodź, pokażę Ci, co im dać do jedzenia.”

Pani Hanson tłumaczyła wszystko, Ola próbowała zapamiętać, ale mama Tay’a wolała zanotować, co jak się później okazało, było całkiem słuszne. Usłyszały płacz małego Josha i zobaczyły jak Tay niesie go jeszcze w kurtce na wyciągniętych rękach.

- „Synu, ale możesz go bliżej trzymać, on nie gryzie, jeszcze nie ma zębów, chociaż Maddy się to czasem zdarza.” – Pani Hanson spodobał się jej dowcip.

- „Już ja się tym zajmę, Pani niech jedzie, tylko proszę na spokojnie, poradzimy sobie. A Ty…” – wzięła chłopca z rąk niebieskookiego – „…dzwoń po wsparcie.”

- „No ze wsparcia będzie jedynie Zac, za godzinę, Suzie przyjedzie po zajęciach.” – Pani Hanson zakręciła się, powiedziała do Maddy, że zostanie z wujkiem Taylor’em i ciocią Olą i że ona niedługo wróci i tyle ją widzieli.