Część 65

Ola

- „Dwie. Chyba.” – Pola zajrzała mi przez ramię.

- „Jedna mocna, druga słaba. Co tam jest napisane?” – wertowała instrukcję obsługi. Wszyscy byliśmy bladzi. Paweł zaczął się ubierać.

- „A Ty gdzie?”

- „Do apteki. Powtórzysz rano.”

Paweł przyniósł jeszcze lody, więc siedziałam nad pucharkiem, ale jakoś słabo mi szły tym razem. Czyżby to kolejna oznaka? Nie spałam całą noc, dawno nie miałam takich nerwów. Skojarzyłam, że nie chciało mi się mięsa po powrocie z Polski, że zamiast Nikusiowych drinków wolałam piwo i że strasznie chciało mi się spać. To nie mogła być prawda, nie mogła. Przypominałam sobie wszystkie nasze zbliżenia po kolei i byłam pewna, że nigdy nie zapomnieliśmy o zabezpieczeniu. Tay… Dzwonił do mnie kilkanaście razy, nie odbierałam, napisał mi elaborat smsem, ale nie doczytałam. Wiedziałam już, że jest wybuchowy, ale mimo wszystko powinien mi ufać. To ja miałam problem z zaufaniem jemu, ja nie mogłam sobie poradzić. Kiedy mi się udało, on zaczął pokazywać swoją zazdrość. Zazdrość zazdrością, ale dzisiaj przegiął. Zależało mi na nim jak cholera, ale w wypadku, gdy nie ma zaufania, to nie ma mowy o związku. To on jest sławną osobą, ma sryliard fanek, które wyobrażają sobie nie wiadomo co. A raczej wiadomo. To, co czasem ja, tylko ja to miałam naprawdę, a one tylko marzyły. Zawiodłam się na nim bardzo. Zamiast być przy mnie i mnie wspierać, to jeszcze posądził mnie o coś takiego. Ten mój romantyk Tay… Niemożliwe? A jednak! Zasnęłam, gdy już świtało. Całe szczęście była sobota. Śniły mi się dzieci, wózki i pieluchy tetrowe, istny koszmar. Zaspana i ledwo kontaktująca powtórzyłam test. Wróciłam do pokoju z plastikiem w ręku, spojrzałam na wynik i… zemdlałam. Pola mnie docuciła, a Paweł stał już z telefonem w ręku, żeby dzwonić po pogotowie.

- „Już dobrze, już dobrze, to z wrażenia.”

- „No i? Mówże!” – Pola się niecierpliwiła.

- „To samo, co wczoraj. Jestem załamana.”

- „Jezu, ale byś miała pecha.” – zgromiłam ją wzrokiem – „Sorrki.”

- „Czy to może być pomyłka?”

- „Może, ale rzadko w tę stronę. Możesz mieć coś z hormonami.”

- „Zawsze miałam wszystko w porządku, Boże, ja się załamię, nie dam rady.”

Paweł podszedł do mnie i mocno przytulił.

- „Nie martw się, jesteśmy z Tobą. Pójdziesz do lekarza, zrobisz badania i będziesz pewna. A my i tak będziemy Cię wspierać.”

- „Może powinnaś jednak do niego zadzwonić?” – zasugerowała Pola.

- „Absolutnie! Najpierw się upewnię. Poza tym słyszałaś, co on powiedział? Jak mnie obraził?”

- „Ja wiem, ale jeśli jednak…”

- „To wtedy będę się marwtić.” – w tym momencie zadzwonił domofon, wiedziałam, kto to, złapałam Pawła za koszulkę.

- „Braciszku, liczę na Ciebie! Nie chcę go widzieć, zwłaszcza teraz.”

- „Spokojnie krasnalku, zostaw to mnie.” – cmoknął mnie w czoło, chwycił kurtkę, wyszedł z mieszkania i wrócił po kwadransie.

- „Oleńko, ależ to zakochany małolat.”

- „Cooo?”

- „Bardzo żałuje, nazywa się kretynem, prawie mi się popłakał, wypalił ze trzy fajki, tłumaczył się i błagał mnie, żebym przekonał Cię do rozmowy z nim.”

- „Nie wysypałeś się?”

- „Żartujesz? Przecież prosiłaś.”

Tay

‘Teraz, to nie jesteś baranem Tay, jesteś najgorszym chamem i palantem!’ Czy ja naprawdę muszę najpierw mówić, potem myśleć? Zraniłem ją. Zraniłem i to bardzo. Zrobiłem podobnie do tego całego Igora. Cierpiała przez niego, teraz cierpi przeze mnie. ‘Brawo Panie Hanson, brawo!’ Nie mogłem się powstrzymać, nie mogłem. Muszę chyba powalczyć z tą swoją zazdrością, bo jak stracę przez to dziewczynę, na której tak mi zależy, to nie daruję sobie do końca życia. Próbowałem przekonać Pawła, żeby pozwolił mi wejść i z nią porozmawiać, ale był nieugięty i mówił, że muszę dać jej trochę czasu. Trochę czasu, w którym będę zachodził w głowę jak ją przeprosić i sprawić, żeby mi wybaczyła…

Ola

Pola i Paweł zajęli się mną w sobotę, robili wszystko, abym nie myślała o tej nieszczęsnej ciąży, Paweł nawet odwołał spotkanie z Jessicą, bo co jak co, ale to musi zostać w rodzinie, a ja jestem jego drugą młodszą siostrą. Wyłączyłam telefon, żeby Tay mnie nie nękał, olałam dobijającą się mamę i Gabrysię, bo mama od razu poznałaby, że coś jest nie tak. Dałam sobie weekend na dojście do siebie i w poniedziałek miałam iść do lekarza. W niedzielę oglądaliśmy we trójkę jedną z naszych ulubionych polskich komedii, Polcia poszła po kawę i w tej chwili zadźwięczał domofon. Wiedziałam, że ona też sobie poradzi i go spławi, ale jednak usłyszałam otwieranie drzwi i jej krzyk z korytarza:

- „Oleńko, ktoś do Ciebie.”

- „Przecież mówiłam, że nie chcę go widzieć na oczy, nie rozumie po angielsku?”

- „Eee, to mam sobie iść?” – w drzwiach pojawił się Zac, Pola wróciła do kuchni.

- „Młodyyyy…” – zeskoczyłam z kanapy z uśmiechem na ustach wyciągając ręce przed siebie, ale zatrzymałam się w pół kroku zaplatając je na brzuchu i powiedziałam:

- „Oooj, sorrki. Cześć.” – Zac wywrócił oczami.

- „Ola, nie popadaj w paranoję, bez przesady, cześć.” – uścisnął mnie.

- „Wróciłeś? Kawy?”

- „Nie wróciłem. Kawy!” – poszliśmy do kuchni mijając się z Polą. Zauważyłam, że Zac ma na sobie prezent ode mnie.

- „Jak się nosi?”

- „Super! Nie trzeba prasować.” – wyszczerzył się – „Ola, stało się coś?”

- „Nie, nie.” – odwróciłam się w stronę ekspresu, żeby się nie rozpłakać.

- „Nie, wcale.” – nie dał się zbyć – „Czemu nie chcesz rozmawiać z Taylor’em? To przeze mnie?”

- „Nie, ale Młody, wybacz, jesteś chyba ostatnią osobą, której powinnam się zwierzać z problemów z Tay’em.” – podałam mu kawę i chciałam iść do salonu.

- „Poczekaj, usiądź.” – chwycił mnie za łokieć, usiedliśmy i kontynuował:

- „Ja chcę się z Tobą przyjaźnić, serio. Zawsze możesz na mnie liczyć. Teraz nawet będzie mi prościej, wszyscy wiedzą, pełny luz. Jak się kryłem, to było inaczej, ale myślałem, że dobrze się maskuję. Teraz sytuacja jest jasna i nie chcę za każdym razem do tego wracać. Tobie chyba też ulżyło, nie?” – kiwnęłam głową – „Wiesz, że Wam kibicuję, z czasem mi przejdzie, ale naprawdę umiem i mogę zachowywać się normalnie. Zobacz. Najzwyczajniej w świecie pijemy sobie kawę.”

Uśmiechnęłam się lekko.

- „Ale ja i tak jestem innego zdania. Opowiadając o nas będę sprawiała Ci ból, a tego nie chcę.”

- „Jesteś dobrym człowiekiem, nie lubisz ranić ludzi. Ale próbuję Ci to wyjaśnić. Mnie jest prościej jak wszyscy wiedzą. Po prostu muszę poczekać, aż mi przejdzie i tyle.”

- „Zakochać się musisz.”

- „Już to zrobiłem.” – spojrzałam na niego z przerażeniem.

- „Nie pomagasz.” – nie wytrzymałam kontaktu wzrokowego.

- „Przepraszam, tak mi się wymsknęło. Ale masz rację, to by pomogło. Tylko w kimś osiągalnym.” – wyszczerzył się do mnie – „To czemu nie chcesz z nim gadać?”

- „Jeju, Zac, naprawdę nie chcesz tego słuchać.”

- „Chcę.” – odrzekł i wpatrywał się we mnie upijając łyk kawy.

- „Prawdopodobnie jestem w ciąży.” – powiedziałam nim zastanowiłam się, co tak naprawdę robię, a on wtedy opluł się kawą. Wprost na nową koszulę.

- „Słucham? Jak to?”

- „Test wyszedł pozytywny. Tay wie, że się spóźnia, ale nie wie, że robiłam test. Oglądaliśmy film z Polski i stwierdził, że to… że to pewnie…” – oczy mi się zaszkliły – „…że to może dziecko Igora.” – Zac wpatrywał się we mnie szeroko otwartymi oczami, chyba nie mógł uwierzyć w to, co mówię.

- „Ola, moment, czemu on tak pomyślał?”

- „Bardzo się spieszysz?” – spytałam wycierając łzy.

- „Nie tak bardzo, a co?”

- „Chcesz obejrzeć film z Polski? Mieliśmy go oglądać razem w studio, ale wyszło jak wyszło… On go nawet nie dokończył.”

- „A nie odpowiesz mi?”

- „Może Ty mi na to odpowiesz oglądając film…”

Zac

Byłem w szoku. Totalnym. Poszedłem za nią do pokoju. Uruchamiała laptopa, a mnie kołatało się po głowie: Ola w ciąży, dziecko Igora, co narobił Tay... Ola tłumaczyła, co dzieje się na ekranie. Pierwszy raz widziałem jej rodzeństwo, siostra była bardzo do niej podobna. No i wreszcie zobaczyłem te jej profesjonalne tańce. Z bratem, potem z tym Igorem. Naprawdę byli dobrzy! Ola z Gabi śpiewały do kamery naszą wersję ‘In a little while’, potem był Kraków. Ola z bratem ułożyli układ do ‘Lost without each other’, patrzyłem oniemiały, aż zapomniałem, po co oglądam ten film. Ogólnie bardzo fajnie zmontowana płyta. Ola chyba padnie jak jej powiem, co sam jej przywiozłem. Wyczekiwała, jak skomentuję nagranie.

- „Po pierwsze, to jesteś świetną tancerką i mam nadzieję, że kiedyś zobaczę Cię na żywo. Po drugie: Kraków, to piękne miasto i też mam nadzieję, że je kiedyś zobaczę. Po trzecie: czy możesz mi podpowiedzieć, czemu Tay tak pomyślał, bo ja dalej nie rozumiem?”

Ola

No to w takim razie, to jednak Taylor jest nienormalny, a nie ja nadwrażliwa, skoro nawet Zac mówi, że nie rozumie.

- „Obejrzał film do momentu naszych tańców i powiedział takie słowa, które zabolały bardzo i prędko z mojej głowy nie wyjdą. Ale teraz mam większy problem.” – zobaczyłam, że Zac robi się czerwony na twarzy, wstaje i chodzi po pokoju.

- „Czy ja dobrze rozumiem? Mój brat po obejrzeniu kawałka filmu – dla ścisłości – tego, co sam przed chwilą obejrzałem – posądził Cię o zdradę?” – skinęłam głową – „Ciebie?” – skinęłam ponownie.