Część 64

- „I mam nadzieję, że ani przez sekundę w to nie wątpiłeś?”

Tay

Patrząc teraz na nią byłem pewien, ale stchórzyłem i nie przyznałem się do chwili zwątpienia w rozmowie z Polą. Wtedy byłem zbyt wzburzony.

- „Nie. Ale trafia mnie, jak sobie przypomnę, że on…” – Ola położyła mi palec na ustach.

- „Tay, trudno. Musimy sobie wszyscy z tym poradzić. Wszyscy. Ale i tak najbardziej Zac.”

Poczułem gulę w gardle, gdy wymówiła jego imię. Miałem żal, że nic mi nie powiedziała, że nikt nie raczył mnie poinformować.

- „Ola, ale ja byłem jedyny, który…”

- „Wiem kochanie.” – przerwała mi – „Ale postaw się na moim miejscu i powiedz, jak niby miałam Ci powiedzieć?”

Zastanowiłem się. Faktycznie dla niej też było to trudne, trzymała w sobie, starała się po prostu nie wchodzić Młodemu w paradę.

- „Nie wiem. Jakoś tak po prostu.”

- „Jak ‘po prostu’? To się tak nie da Tay, nie da się.”

- „Boże, niech ten dzień się już skończy. Chcesz wrócić na imprezę?”

- „Powinnam ze względu na Polę i Pawła. No i w końcu, to urodziny Twojego brata.”

- „Jego nie chcę oglądać.”

- „Czyli nie mam co namawiać Cię na przeproszenie go?”

Spojrzałem na nią z niemałym zdziwieniem i nie kontynuowała już. Przeprosić? Jeszcze by tego brakowało. Chyba on mnie, jeśli już. Wziąłem ją za rękę.

- „No to chodźmy.”

Ola

Tay nie opuszczał mnie na krok i cały czas albo trzymał za rękę albo obejmował. Sam nawet wyciągał mnie do tańca. Pilnował, abym tylko nie była zbyt blisko Zac’a. Jak to teraz będzie tak wyglądać, to ja dziękuję. Słyszałam jak Zac tłumaczy Jessie, czemu ma spuchnięty nos: „Wiesz, nie ma dobrej imprezy, żeby ktoś komuś nie przywalił.” Akurat spotkaliśmy się wzrokiem, popukałam się w czoło z uśmiechem, Młody wzruszył ramionami i odszedł w drugi kąt pokoju widząc, że do mnie dołącza Tay.

Narrator

Zac jak powiedział, tak uczynił, wyjechał na drugi dzień. Ola wysłała mu smsa „To miałeś urodziny Młody… Trzymaj się tam.” Nie odpisał. Było jej przykro, ale wytłumaczyła sobie, że tak będzie lepiej. Poczuła ulgę po ich wspólnej rozmowie, jakoś tak jakby spadł ogromny kamień z serca. Bardzo lubiła Młodego, a teraz wiedziała, że on nic nie będzie próbował, że sam sobie poradzi. Ona też musi w tym pomóc, ale jednak większość zależy od Zac’a. Ike wkurzył się, że Młody wyjechał, Tay cieszył, Ola i Nikki łagodziły sytuację. Ta ostatnia słysząc jak Ola będzie ganiać między pracą a uczelnią, Tulsą a Sand Springs wpadła na wspaniały pomysł, aby Ike pożyczył jej jeden ze swoich samochodów. Na przykład ten z manualną skrzynią biegów. Ola się uśmiała myśląc, że to żart, ale Tay poparł pomysł, Ike zgodził się bez problemu, więc Ola dostała zdziwiona kluczyki i dokumenty mogąc korzystać z auta na czas pobytu w Stanach. Nie mogła w to uwierzyć, ale przyjęła chętnie.

Kilka dni po imprezie Ola zwierzyła się Poli ze spóźniającej się miesiączki, przyjaciółka wybałuszyła oczy, że powinna to szybko sprawdzić, będzie spokojniejsza. Pamiętała, że mieli kiedyś taki przypadek z Igorem i Ola też bała się robić test, ale tym razem powinna, żeby się nie stresować. No i za radą przyjaciółki wracając z pracy wstąpiła do apteki. Była wykończona całym tygodniem, w pracy znowu dostali z kolegą projekt i czasem zdarzało się tak, że jechała rano do pracy, potem na uczelnię i wracała do pracy siedząc w niej do wieczora. Tay miał tym razem przyjechać do niej, mieli spędzić piątkowy wieczór razem, a weekend w rezydencji i Ola trochę na nauce. Zastanawiała się czy ma ten test zrobić czy sama razem z nim? Wiedziała, że Taylor też jest zmartwiony tą sytuacją, bo pytał ją co drugi dzień czy wszystko wróciło do normy.

Ola

W końcu pojawił się mój niebieskooki. Przytuliłam się, bardzo tego potrzebowałam. Pocałował mnie, zjedliśmy kolację i mieliśmy zaszyć się w sypialni, a Pola z Pawłem w salonie. Tay wpadł na pomysł, który w ogóle mi się nie spodobał. Chciał obejrzeć film.

- „Nie mam siły na nic poważnego, może jakąś komedię?”

- „Twój film. Z Polski. Przecież przez ostatnie zdarzenia całkiem o tym zapomnieliśmy.”

Faktycznie! Ja również zapomniałam powiedzieć mu, że jednak tańczyłam z Igorem. Jak znowu mam przeżywać jego zazdrość, to aż mi się odechciało. Próbowałam się wykręcić, ale nie było wyjścia. Tay nie zapytał o Igora od naszej ostatniej rozmowy, jeszcze gdy byłam w Polsce. Widziałam parę razy, że miał chęć o coś spytać, ale się powstrzymywał, byłam mu za to bardzo wdzięczna. Teraz w tej sytuacji z Młodym zaufał mi, więc może nie będzie tak źle. Ułożyłam się na poduszce, przytuliłam do jego ramienia i tłumaczyłam, co mówimy. Zaczęła się impreza, jak ją przejdziemy będzie lepiej, potem będzie dla niego niespodzianka. „Teraz dedykacja dla mojej siostry.” – powiedział Adrian z ekranu. Tay aż się roześmiał, gdy usłyszał utwór, przycisnął mnie mocniej, cmoknął w policzek.

- „’Can’t stop’ Ci włączył?”

- „Noo… Aduś lubi mocniejsze brzmienia.”

Igor przemknął po ekranie, Tay go nie wychwycił, tańczyłam coś z Mikołajem, potem z Adim. Tay był zachwycony. Potem coś przy stoliku, taniec z Gabi z Grease, tort i…

- „Może przewinę dalej? Tu będzie dużo tańca, a chcę pokazać Ci Kraków.”

- „Spoko, mamy czas, zostaw.”

W końcu korytarz, gdzie ćwiczyliśmy sambę z Igorem. Poczułam, że Tay się spiął. Po chwili się rozluźnił.

- „Hmm… Czy to był Igor?”

- „Tak.” – tyle jedynie byłam w stanie odpowiedzieć.

Nie zdążył zapytać o więcej, bo zaczęła się ta nasza samba. Znowu poczułam, że spiął mięśnie. Przytuliłam się mocniej. Milczał. Kolejny taniec frykaliśmy z Igorem, a on milczał. Bałam się na niego spojrzeć, bałam się, że znowu wybuchnie z tą swoją zazdrością. Tango. Tego chyba było mu za wiele.

- „Okłamałaś mnie.” – powiedział spokojnie acz stanowczo.

- „Słucham?” – usiadłam na łóżku spoglądając na niego.

- „Mówiłaś przez telefon, że z nim nie tańczysz.”

- „Wtedy jeszcze nie tańczyłam.”

- „A co się stało, że zaczęłaś?” – walczył z sobą, aby nie wybuchnąć. Doceniałam to i odpowiadałam również opanowanym głosem.

- „Jakoś tak wyszło.” – wzruszyłam ramionami, a on roześmiał się ironicznie.

- „’Tak wyszło’…” – przedrzeźnił mnie – „Ostatnio wszystko jest ‘tak wyszło’.”

- „Tay, to nic takiego, potańczyliśmy trochę i…”

- „A tak się zarzekałaś. Że nie będziesz z nim tańczyć tylko z Mikołajem i Adrianem, ale nie. Bo ‘tak wyszło’! Może jeszcze ‘tak wyjdzie’, że to potencjalne dziecko jest jego, a nie moje?”

Myślałam, że się przesłyszałam. Poderwałam się z łóżka.

- „Wyjdź!” – powiedziałam patrząc mu prosto w oczy. Dojrzałam w nich przerażenie, dotarło do niego, co bredzi.

- „Kochanie, przepraszam, tak mi się palnęło.”

- „Wyjdź!” – powtórzyłam głośniej.

- „Olsia, przepraszam, nie chciałem.” – znalazł się przy mnie próbując przytulić na siłę, ale szamotałam się jak mogłam.

- „Wynoś się!” – wrzasnęłam już naprawdę głośno – „Wynoś się stąd!”

Do pokoju bez pukania zajrzał Paweł, za nim stała zdezorientowana Pola.

- „Nie zrozumiałeś? Chyba jasno się wyraziła, że życzy sobie, abyś wyszedł?”

- „Ale… Ale… Ale ja…”

- „Nie chcę Cię widzieć!” – odwróciłam się w stronę balkonu.

- „Czy teraz zrozumiałeś?” – spytał ze złością Paweł – „Odprowadzę Cię.”

- „Przepraszam, naprawdę nie chciałem.” – rzucił jeszcze Taylor i wyszedł za Pawłem.

Usiadłam z powrotem na łóżku, z tej złości nie uroniłam ani jednej łzy. Pola czekała aż coś powiem, wrócił  Paweł.

- „Co jest krasnalku?”

- „On upadł na głowę. Zwariował. Naćpał się czegoś.” – byłam w szoku, że mógł o czymś takim pomyśleć. Jak przy sytuacji z Zackiem jakoś się opanował i mi uwierzył, tak teraz przegiął. Pojechał po bandzie, a ja nie zamierzałam tego tolerować. Jawnie posądził mnie o zdradę. Zabolało, naprawdę zabolało. Byłam wściekła, a jednocześnie było mi tak cholernie przykro.

- „Dawno Cię takiej nie widziałem.” – Paweł był w szoku.

Opowiedziałam mu wszystko: o Zac’u, o braku okresu, o tym, co powiedział Tay.

- „Ja mu zaraz pokażę ‘tak wyszło’! Zrobię ten cholerny test i napiszę, że nie ma się o co martwić, ale i tak nie chcę go widzieć.”

To mówiąc chwyciłam test i poszłam do łazienki. Moi przyjaciele niecierpliwili się z drugiej strony. Otworzyłam drzwi z testem w ręku.

- „No i?” – Pola zadała pytanie.

- „Dwie. Chyba.”