Część 90

Lipiec 2007

Ola

- „Może i będę grał, ale nie na klawiszach.” – odrzekł, a mnie kręciło się w głowie.

Szybkich ruchem ściągnął moją bluzkę. I swoją.

- „Tay, zwariowałeś? Tu?”

- „Tu i teraz!” – powiedział stanowczo, a ja jakoś nie miałam siły z nim walczyć.

Błądziłam dłońmi po jego ramionach, torsie, on całował, gdzie popadło. Co chwilę spoglądałam na drzwi, Tay to zauważył i zostawiając mnie półnagą na pianinie zgasił górne światło zapalając tylko stojącą na długiej nodze lampę.

- „Lepiej?” – spytał wracając do pianina.

- „Mhm…” – odpowiedziałam całując go w ucho.

Znowu wziął mnie na ręce. Uwielbiałam, gdy tak robił, mięśnie napinały się mu na ramionach, a na mnie działało to jeszcze bardziej podniecająco. Zaśpiewał mi do ucha: ‘In a little while, surely you'll be mine, in a little while I'll be there’. [Za krótką chwilę, z pewnością będziesz moja, za krótką chwilę będę tam.] Przełknęłam ślinę, czułam, jakbym unosiła się nad ziemią sama, a nie na rękach Tay’a. W końcu usiadł na sofie. Chciałam pozbyć się jego spodni, ale powstrzymał mnie. Położył mnie na plecach i całował dekolt, piersi, brzuch. Wariowałam. Nie chciałam dłużej czekać, ale znowu mnie powstrzymał powracając do całowania moich ust. ‘Tay, no!’ – wychrypiałam i…otworzyłam oczy. Nie miałam pojęcia czy to był sen czy jawa czy moje pragnienia czy wspomnienia czy marzenia… Nie wiedziałam. Chyba przesadziłam z winem… W tle leciało ‘In a litlle while’, moje serce było rozerwane na strzępy, odechciewało mi się wszystkiego. Wszystkiego poza nim. Chciałam jego, chciałam do niego… Łzy już nie leciały tylko w środku tak bardzo bolało. Włączyłam internet. Któreś z kolei zdjęcie Tay’a było z alkoholem w dłoni lub po jego wypiciu, z imprez, z ludźmi, których widziałam po raz pierwszy na oczy. Czyli robił dokładnie to, co ja. Gdy tylko babcia szła spać zaszywałam się w swoim pokoju opróżniając to, co miałam w barku, oglądając zdjęcia, filmy Zac’a i Adriana, a rano wyrzucając cichaczem puste butelki.

Narrator

Zac z Tay’em przekonali w końcu Ike’a, nagrali trzy dodatkowe piosenki. Zrezygnowali z ‘Breaktown’ i ‘Give a little’ na rzecz ‘Running man’ i ‘Go’, a ‘Got a hold on me’ została dodana jako bonus jak to wcześniej sugerował Taylor. Produkcja była w toku, trasa koncertowa w przygotowaniu. Bardzo dużo czasu spędzali w studio na próbach i przygotowaniach do trasy. W wolnym czasie Tay siedział sam, Zac bywał na imprezach, a po kilkunastu namowach udało mu się wyciągnąć Tay’a. Zaraz tego jednak pożałował. Nie dość, że brat upodlił się jak bąk, to od tamtej pory ciągle chodził na imprezy, wracał pijany w sztok i zdychał dnia kolejnego. I to wszystko, jak określił Ike, przez babę. Na jednej z takich imprez Zac był świadkiem jak Meg znowu klei się do Tay’a, a jemu to wybitnie nie przeszkadza. Chodziła za nim wszędzie, rzucała mu sią na szyję, a gdy już nieźle sobie podpił, to wyciągnęła do tańca i przytulała się z rozanielonymi oczami. Zac patrzył na Tay’a z odrazą. Ok, on też został zraniony, można nawet powiedzieć, że wykorzystany przez Olę, ale teraz próbował poskładać wszystko z Susan, która dała mu szansę tylko dlatego, że Oli nie ma w pobliżu. Chciał wreszcie zająć się swoim życiem, swoimi problemami i swoim związkiem. Tym razem odwiózł jeszcze brata do domu zanim ten zrobił coś głupiego i próbował pogadać z nim dnia następnego.

- „Tay, co Ty wyprawiasz, do cholery?!”

- „Nie krzycz, głowa mi pęka.”

- „Jak codziennie ostatnio.” – odburknął Zac.

- „Nie czepiaj się, zajmij się sobą.”

- „To zamierzam zrobić Tay. A Ty uważaj na siebie i na Meg. Nie rób tego, z czego nie będziesz potem dumny. Przecież zawsze Cię wkurzała.”

- „Tak. Bo wtedy byłem z O…” – spojrzał na brata – „Wtedy tak, ale teraz jestem przecież wolnym człowiekiem.” – Obaj skrzywili się na te słowa, Tay uśmiechnął się ironicznie.

- „Wiem, że mieliśmy nie rozmawiać na ten temat, ale przecież ja wiem, że tęsknisz i cały czas ją kochasz. Może powinieneś z nią porozmawiać?” – spytał nieśmiało Młody.

- „Wiem, że się troszczysz Zac, ale trzymajmy się lepiej naszej umowy. A ja? Dam radę, nie martw się.”

Zac wcale nie był taki przekonany, ale odpuścił. Jemu samemu przechodziła już powoli złość na Olę, analizował wszystko nie raz i dostrzegał rysę w całym tym jej przedziwnym zachowaniu. Stwierdził, że nie będzie zawracał sobie głowy tylko faktycznie zajmie się sobą, tak będzie najlepiej.

Ola

Jednak jej się udało. Nie zrobiła z gęby cholewy, przyleciała. Z jednej strony cieszyłam się ogromnie, a z drugiej bałam, że nowinki z Tulsy nie będą dla mnie satysfakcjonujące. Mama przyjechała do babci na urlop, my od razu ruszyłyśmy w trasę po Polsce. Najpierw nad morze, Gdańsk, potem Warszawa, Wrocław, gdzie mieliśmy akurat taki mniej ważny turniej z Igorem, na którym zajęliśmy szóste miejsce, na koniec zostawiłam Kraków. Angela cieszyła się jak dziecko, że mogłyśmy poimprezować jak za amerykańskich czasów. Powiedziała, że jak ja nie przylecę do Tulsy, to się pogniewa. Pytała o Igora, przecież znała sprawę, ale powiedziałam, że tylko partnerujemy. Przez swoje problemy ani razu nie pomyślałam o nim jako o obiekcie płci przeciwnej. To, co stało się między nami kiedyś zostawiłam za sobą, oczywiście dzięki Tay’owi, teraz ani razu nie próbował się do mnie zbliżyć bardziej niż było to wymagane w tańcu, więc za to byłam wdzięczna. A może po prostu tego nie zauważałam? Szczerze? Mało mnie to obchodziło, miałam większe zmartwienia. Któregoś razu rozmawiałyśmy z Angelą o Jessice, była załamana, przybita, tęskniła za Pawłem i żałowała swej decyzji. Mój braciszek wypytywał ją o nią, gdy byłyśmy w Warszawie.

- „Ty, to chociaż jesteś sobą, bo Tay już całkiem zgłupiał.” – zaczęła któregoś razu Angela, gdy szykowałyśmy się na imprezę do klubu ‘Pod Jaszczurami’.

- „Słucham? Jak to zgłupiał?”

- „Nie wiesz?” – Angela była przekonana, że to rozstanie, to była nasza wspólna decyzja.

- „Ale czego?”

- „No, że Tay ciągle chodzi na imprezy, pije, pali. Przy Tobie nie palił, a jak piliście, to razem i z umiarem.” – byłam zszokowana.

- „Widziałam kilka fotek, ale nie wiedziałam, że to nagminne.”

- „Trochę się pogubił, chyba musi mocno za Tobą tęsknić.” – gardło mi się ścisnęło.

- „Co Ty gadasz, jak nie ja, to będzie inna.” – starałam się zabrzmieć bardzo przekonująco.

- „Eee tam! Wy byliście jedną z fajniejszych par, jakie znałam.”

- „Hehe!” – zaśmiałam się nerwowo – „A co u Nikki?”

- „Była raz z Ike’m u mnie na imprezie, ale przedziwnie się zachowywała. Pytała o Ciebie tak, jakbym ja miała coś wiedzieć, a ona nie i bardzo chciała to wyciągnąć. Kompletnie nie rozumiałam, o co może jej chodzić. Domyślasz się?”

- „Pojęcia nie mam.” – podrapałam się w głowę. – „A Zacky?”

- „No oni bywają, bywają.”

- „Oni? Z kim?”

- „No z Sue, a z kim? Powiedziałam, że lecę do Ciebie, ale ona od razu zmieniła temat, a on wyglądał na zszokowanego. W ogóle…” – Angela potrząsnęła głową – „…oni wszyscy zaczęli zachowywać się dziwnie. A my zbieramy się czy nie?” – zawsze była beztroska, myślała o imprezach, a takowa była przed nami. Obie leczyłyśmy rano kaca dobrą, polską maślanką.

Narrator

- „Słuchajcie! Ja zwariuję jak czegoś nie zrobię. Minęło już tyle miesięcy, a ona nadal nic.”

Mikołaj i Paweł patrzyli na Polę jak chodzi po pokoju w tę i z powrotem.

- „Kochanie, widocznie wszystko jest w porządku.”

- „Faceci!” – Pola przewróciła oczami – „Gówno w porządku. Przecież ona nawet mnie unika. Od powrotu ze Stanów widziałam się z nią trzy razy. Trzy razy! Dociera to do Was? Na telefony rzadko oddzwania, woli smsować, wykręca się próbami i opieką nad babcią. Brakuje mi jej. I wiem, że coś jest nie tak. Paweł! Mów jeszcze raz, co się działo, gdy wróciłam do Polski. Że też nie zostałam z Wami do końca, no!”

- „Polka, ile razy mam Ci powtarzać to samo? Oni z Tay’em postanowili to samo, co ja z Jess.” – zrobił smutną minę

- „No to oboje jesteście niespełna rozumu. A raczej wszyscy czworo. Widziała się potem z Tay’em? Nie zmieniła się?”

- „Już Ci mówiłem. Nic takiego nie zauważyłem, a na pewno się spotykała, bo mi mówiła. A potem chłopaki wyjechali w związku z płytą i nawet ja sam pożegnałem się tylko z Nicole.”

- „I nie odwiózł jej na lotnisko?”

- „Na lotnisko chcieliśmy pojechać sami, bez Jessici, bez Taylor’a. Wpadła tylko Angela i spłakały się z Olą jak bobry.”

- „Że też wyrzuciłam tę kartę amerykańską, straciłam wszystkie kontakty.”

- „My z Olką zrobiliśmy to samo, ja spisałem tylko potrzebne mi, a ona sobie, mieliśmy się wymieniać w razie co.”

- „Wiem, wiem… O numer Tay’a nie śmiem jej nawet pytać. Zastanawiałam się czy nie napisać do niego przez ich stronę.

- „Oszalałaś Polka!” – wtrącił się Miki – „Naprawdę widzisz w tym tylko podstęp.”

- „Bo to nie jest Ola! Moja Ola dzwoniłaby do mnie i namawiała, żebym przyjechała i w ogóle to nie jest Olka!”

Pola wiedziała swoje mimo próby przekonania ją przez Mikołaja, że jest ok. Nie jest ok. Tylko czemu ona aż tak długo nie chce gadać?