Część 96

Zac

Ola wysiadła z auta, otwierała bramę. Samochód stał otwarty i doskonale słyszałem, czego słucha. ‘The Walk’… Przecież wszędzie poznam nasze piosenki. Nie zamknęła bramy, wchodziła do domu kilka razy targając siaty z zakupami. Już chciałem podejść i jej pomóc, ale cały czas coś trzymało mnie w miejscu. Wyglądała zupełnie inaczej, mimo że widziałem ją z daleka. Odebrała telefon, chodziła w kółko, zrobiłem kilka kroków, gdy na podwórko podjechało drugie auto. Wysiadł z niego chłopak. Igor. Skrzywiłem się. Jak z nią porozmawiam? Może idą na próbę? Czekał, aż skończy gadać, ona wreszcie odsunęła telefon od ucha, podbiegła do niego wrzeszcząc coś, cieszyła się, on wziął ją na ręce, okręcił, posadził na masce samochodu i pocałował. Zmroziło mnie, całkiem. Nie mogłem się ruszyć. Wróciła do niego. Tak jak mi powiedziała. To jest niemożliwe, niemożliwe… Wywinęła mu się, poszła zamknąć bramę, on stał za nią i całował po szyi. Nie mieściło mi się to w głowie, nie mieściło… Znowu wziął ją na ręce i całowali się póki nie zniknęli za drzwiami domu. A tam pewnie… Potrząsnąłem głową. Tay też przecież sypia z Megan, ludzka rzecz. Dalej stałem jak spetryfikowany. Wyciągnąłem telefon, wybrałem numer. Nie odebrała, po czym oddzwoniła po kilku minutach.

- „No? Co jest? Znalazłeś ją? Odeszłam na bok, żeby mnie dziewczyny nie przykukały.”

- „Tak. Znalazłem. Ale nie będę z nią rozmawiał.”

- „Zac, proszę Cię, nie wycofuj się, nie teraz, błagam!” – Nikki się zdenerwowała.

- „Nikki, pamiętasz, co Ci mówiłem? Że jeśli okaże się, że…”

- „No pamiętam…”

- „No to okazało się, Ola wróciła do Igora.”

Cisza po drugiej stronie świadczyła o tym, że Nicole jest w szoku.

- „To niemożliwe, niemożliwe…” – głos jej drżał.

- „Widziałem na własne oczy. Już miałem wejść na podwórko, gdy się pojawił. I już nie wejdę Nikki, to nie ma sensu.”

- „Poczekaj, aż on odjedzie, proszę Cię. Przecież ona kocha Tay’a!” – Nikki prawie płakała.

- „Nie.” – powiedziałem stanowczo – „Już po ptokach. Nie mamy racji, mówiła prawdę.”

- „Nie Zacky! Ja w to nie wierzę, nie wierzę! Zróbże coś!”

- „Nie Nicole, to koniec.” – wcisnąłem czerwoną słuchawkę.

Zacząłem iść, byle dalej, gdziekolwiek przed siebie. Tysiące myśli kłębiły mi się w głowie. A co, jeśli ona nigdy z tym Igorem nie zerwała? Jeśli on czekał na nią w Polsce, a ona bawiła się z Tay’em w Stanach? Nie wyglądało na to, ale teraz przedziwne rozwiązania przychodziły mi do głowy. Nie wiem jakim cudem, ale doszedłem do centrum. Łaziłem kilka godzin nie mogąc znaleźć sobie miejsca, ale w końcu zaszyłem się w jakimś lokalu na drinka.

Ola

­Czas płynął szybko, zbyt szybko. Wakacje się kończyły. Byłam w Warszawie, załatwiłam formalności na uczelni. Nie spotkałam się z Polą, cały czas była w Hiszpanii, Mikołajowi przedłużyli staż. Poza tym nadal się na mnie boczyła. Napisałam, że ją kocham i bardzo tęsknię, to odpisała, żebym nie słodziła, bo i tak mi to nie pomoże. Z Igorem próbowaliśmy na nowo. Było fajnie, ale nie zapomniałam jeszcze o Tay’u. Czasem nawet dziwiło mnie to, że osoba, którą trzymam za rękę lub przytulam, to nie jest on. Któregoś dnia czekałam na Igora, miał przyjechać autem z domu. Zdzwoniliśmy się i prawie równo zjechaliśmy na podwórku. Zaniosłam zakupy i odebrałam telefon w tym samym momencie, w którym podjechał Igor. Dzwonił trener, chciał nas wystawić w jakimś poważnym konkursie międzynarodowym. Ucieszyłam się jak dziecko, piszcząc wpadłam w ramiona Igora.

- „No mówiłem mu, że będę u Ciebie wieczorem, to nie wytrzymał, musiał zadzwonić.”

- „To Ty wiedziałeś? No wiesz!” – posadził mnie na masce samochodu i pocałował.

Nie widzieliśmy się kilka dni, widać było, że się stęsknił. A ja? Czy tęskniłam? Lubiłam, gdy był obok mnie, gdy mogłam się do niego przytulić, gdy zamykał mnie w uścisku czułam się, jakby bronił mnie przed całym światem. Nie oponowałam, gdy zamykając bramę całował, gdy brał na ręce i gdy w domu od razu skierował się do pokoju na górze. Wieczorem umówieni byliśmy ‘Pod Jaszczurami’ i gdy tylko weszliśmy znajomy barman zaserwował nam drinki i powiedział do mikrofonu, że teraz znajomi tancerze przeniosą nas na plażę w rytmach samby. Jeszcze jedna para była w klubie, więc w dwie daliśmy popis na środku. Co jakiś czas Igor całował mnie w usta, samba była iście ognista, goście rozstąpili się i patrzyli na nas.

Zac

Usłyszałem piski i brawa na parkiecie, odwróciłem się w tamtym kierunku, zamarłem. Szwendałem się po Krakowie długo, było tu mnóstwo miejsc, ale nie, oni musieli przyjść właśnie tu. Przez chwilę przyglądałem się jak tańczy. Świetnie, jak zwykle zresztą. Byli tak wpatrzeni w siebie i co chwilę się całowali, że tylko utwierdziłem się w swojej decyzji. Podszedłem do baru zapłacić rachunek, spojrzałem jeszcze raz w jej stronę, niech będzie szczęśliwa…

Ola

Już prawie kończyliśmy, gdy zrobiło mi się słabo. W tłumie zobaczyłam kogoś bardzo podobnego do Zac’a, zatrzymałam się w pół kroku i dostałam z łokcia od Igora. Nie poczułam bólu, patrzyłam na chłopaka, który był tyłem do mnie i właśnie wychodził, zamrugałam oczami. Znowu ze mną niedobrze. Nie dość, że ciągle miałam przed oczami Tay’a, to jeszcze teraz Zac. Zanim dotarło do mnie, że niemożliwością jest, by Młody był w klubie ‘Pod Jaszczurami’ mieszczącym się w Krakowie, w Polsce, w Europie, przedarłam się przez tłum i jak w transie wyszłam na dwór rozglądając się na prawo i lewo. Przywidzenie, jak zwykle przywidzenie. Poczułam dłoń na ramieniu, nogi się ugięły, odwróciłam się szybko pytając z nadzieją:

- „To Ty?”

- „No ja Olciu, co się stało?” – miałam jednak nadzieję zobaczyć Zac’a.

- „Nic, myślałam, że widzę znajomego ze Stanów.”

- „Tutaj? Niby skąd?” – Igor trzymał mnie za ramiona.

- „Nie wiem, to ktoś podobny.” – chciałam wrócić do klubu.

- „Do niego?”

- „Do kogo?” – miałam nadzieję, że nie będzie znowu tysiąca pytań.

- „Tego, z którym byłaś szczęśliwa.”

- „Niee, niee…”

- „To do kogo?” – Igor nie dawał za wygraną.

- „Musimy o tym mówić? Wracajmy.”

- „Kochanie, nie wybiegłaś jakbyś zobaczyła dobrego kumpla, tylko z trwogą i nadzieją. Do kogo był podobny ten chłopak?”

- „Do jego brata.” – wyrzuciłam z siebie, a w jego oczach zobaczyłam smutek.

- „Przepraszam Igorku, nie wiem, co mnie napadło.” – spróbował się uśmiechnąć, ale nie wyszło. Przytuliłam go mocno i trwaliśmy tak dłuższą chwilę.

Narrator

Gdyby nie zależało Igorowi na Oli, to bardzo by się wkurzył. Ale sam obiecał, że pomoże się jej poskładać. To były jego własne słowa. Widział, że coś jej dolega, że to nie jest ta sama Ola, co kiedyś, ale on jej pomoże, razem dadzą radę, był o tym przekonany. Pytał, czemu chce ukrywać ich związek, nie zamierzał przecież robić tak przez rok, a ona brała jego twarz w dłonie, a robiła tak zawsze, gdy chciała powiedzieć coś ważnego i przekonywała, że to tylko chwilowe.

Zac

Pierwszą rzeczą po wylądowaniu i opuszczeniu lotniska było zapalenie papierosa. Zastanawiałem się czy dobrze zrobiłem. Może jednak trzeba było z nią porozmawiać? Do hotelu dotarłem godzinę przed powrotem dziewczyn z tych szalonych zakupów. Wziąłem prysznic i stwierdziłem, że dość już tej farsy, muszę zająć się własnym życiem. Pojechałem, przekonałem się i… koniec. Wróciła Susan.

- „Stęskniłem się.” – pocałowałem jej jasne włosy.

- „Ja też. Jestem skonana. Balowałyśmy do rana, zdrzemnęłyśmy się tylko w samolocie, idę pod prysznic i potem spać. Wiesz, ta Megan jest całkiem fajna.”

- „Aha. No trzeba się chyba będzie przyzwyczaić.”

- „Wiem, że wolałbyś Olę, a ja wolę ją, z wiadomych względów.”

- „Sue, rozmawialiśmy o tym.”

- „Wiem, wiem, jestem po prostu zmęczona.”

Poszła do łazienki, a ja zszedłem do baru na konspiracyjne spotkanie z Nicole. Czekała zniecierpliwiona, gdy mnie zobaczyła doskoczyła ze łzami w oczach.

- „Jak mogłeś? Jak mogłeś, Zac? Przecież już tam byłeś, znalazłeś ją, widziałeś, czemu nic nie zrobiłeś? Nie tak się umawialiśmy, nie tak. Ta Megan jest straszna, zresztą Tay i tak jej nie kocha.”

- „Uspokój się Nikki. Powiedziałem Ci, co widziałem. Ola jest z Igorem.”

- „Ale czemu nie poszedłeś z nią pogadać? No czemu?”

- „Bo tak się umówiliśmy. Że jak coś takiego się okaże, to wracam.” – przypomniałem jej o naszej umowie.

- „Tak, ale zgodziłam się dla świętego spokoju, nie brałam tego pod uwagę.”

- „Nikki, widocznie tak już musi być. Ona jest z Igorem, Tay jest z Megan i musimy przywyknąć.”

Nicole najpierw skrzywiła się, a potem łzy pociekły jej ciurkiem po twarzy. Przytuliłem ją.

- „Nie płacz, przecież wiesz, że tak się czasem zdarza. Nie możemy im pomagać do końca życia, robiliśmy to nie raz.”

- „Ale ja po prostu w to nie wierzę.” – chlipała mi w rękaw – „Oni się kochają. Kto jak kto, ale ja się na tym znam. A oni sobie bez nas nie poradzą. Jeszcze tym razem powinniśmy się wtrącić.”

- „Oj Nikusiu, musisz się z tym pogodzić. Wszyscy musimy. A jeśli jest jak mówisz, prędzej czy później się zejdą i będzie im zielono.”

- „Co?” – Nikki spojrzała na mnie, wytarłem jej łzy.

- „A nic… Ola też uwielbia Shreka.”

- „Aaa… Shreka...” – powiedziała smutno Nikki – „Nie mów Ike’owi o naszym spisku, dobrze? Nie darowałby mi.”

- „Wiem, wiem, Pan Zasadniczy o niczym się nie dowie. Pan Zasadniczy i…”

- „…i Pani Zazdrośnica.” – dokończyła Nikki, uśmiechnęła się lekko i rozeszliśmy się do swoich pokoi.