Część 95

Tay

- „Chyba sobie żartujesz?” – cztery pary oczu patrzyły na mnie z niedowierzaniem. Przypuszczałem, że tak będzie.

- „Nie żartuję.” – powiedziałem spokojnie. Zapadła cisza, pierwsza odezwała się Nicole:

- „Jesteś pewien, że to dobry pomysł? Jesteś pewien, że tego chcesz?”

- „Tak. Chcę. Teraz jesteśmy razem i Meg jedzie ze mną w trasę.”

- „No skoro chcesz…” – Ike wzruszył ramionami, Zac się nie odezwał.

Nikki próbowała mnie przekonać, że to chyba za wcześnie, że one już dłużej są ‘w rodzinie’, a Megan dopiero zaczyna.

- „Meg jedzie z nami i proszę, żebyście byli dla niej mili.”

W ciszy opuściliśmy salon. Nie będę się przecież do końca życia zadręczał tym, jak potraktowała mnie Ola. Nie myślałem o Meg przyszłościowo, ale na ten moment było spoko. Poznawaliśmy się. To znaczy próbowaliśmy, bo ona coś opowiadała, a ja byłem myślami całkiem gdzie indziej… W Polsce… I miałem przed oczami długie blond włosy, a nie kruczoczarne. ‘Weź Ty się kretynie w garść, bo trasa przed Tobą.’ Megan pomagała mi zapomnieć, najbardziej wtedy, gdy byliśmy w łóżku, ale seks był tylko fizyczny, bez uczucia z mojej strony. Z jej strony było zauroczenie muzykiem, byłem ciekawy, kiedy zrozumie, że nie jest zakochana we mnie, a w wyobrażeniu o mnie, tym ze sceny. Wykręciłem numer, odebrała od razu.

- „Cześć Meggie.” – wiedziałem, że dziewczyny lubią zdrobnienia swojego imienia – „Pojedziesz ze mną w trasę?”

- „Nie rób sobie jaj.”

- „Nie robię, zaczynamy tym razem w Europie. Do momentu rozpoczęcia zajęć możesz pojechać.”

- „Taylor, nie mogę w to uwierzyć, naprawdę chcesz, żebym z Tobą pojechała?”

- „Inaczej bym nie dzwonił, chcę.” – chyba próbowałem przekonać samego siebie.

- „Bardzo się cieszę, bardzo, na kiedy mam być gotowa?” – wyobraziłem sobie jakby Ola przyjęła taką wiadomość, musiałbym odsunąć słuchawkę od ucha, tak by piszczała. Zresztą, pewnie wisiałaby mi na szyi, bo nie mówiłbym jej czegoś takiego przez telefon.

- „Taylor?”

- „Co? A! Za trzy dni.”

Do końca nie wiedziałem czy to dobry pomysł, ale przynajmniej będę mógł się odprężyć między koncertami. ‘Boże, co Ty baranie bredzisz?’

Narrator

Ola z Igorem wrócili do domu babci zajmując się obiadem. Ola prosiła chłopaka, aby na razie zachowali swój związek w tajemnicy. Nie chciała się nikomu tłumaczyć, nikomu opowiadać jak to się stało. Przecież raz im nie wyszło, nie wiadomo, co będzie teraz. Wtedy była szczęśliwa i teraz też zamierza być z nim szczęśliwa.

- „’Cholernie szczęśliwa’ jakby to powiedziała Judyta.” – Ola uwielbiała film ‘Nigdy w życiu’ i często rzucała tekstami z niego.

Igor odłożył obieraczkę do ziemniaków i wziął Oli twarz w dłonie.

- „A ja dołożę wszelkich starań, aby tak było moja Ty Judyto.”

- „Fuuuu, mam ziemię na buzi!”

W zamian za to umazała chłopaka mąką i chwilę całowali się przy blacie kuchennym.

- „Może nie będzie tak trudno? Może znowu coś poczuję?” – pomyślała Ola.

Igor uśmiechał się tylko pod nosem, a wewnątrz rozpierało go szczęście. To jest coś, o czym marzył tyle lat. Jemu też nie wychodziło z żadną inną dziewczyną, Ola była jego przeznaczeniem. I wcale nie przeszkadzało mu, że jest o rok starsza. Miał chęć nie wypuszczać jej z ramion, więc gdy tylko ziemniaki zostały wstawione przeszkadzał jak mógł w robieniu sałatki. Obiad zjedli w spokoju, ale naczyń nie pozwolił jej pozmywać zabierając jej zmywak i wsuwając ręce pod koszulkę.

- „Eeej, przestań.”

- „Czemu?”

- „Babcia…”

- „Babcia po obiedzie zawsze robi drzemkę.”

- „Oj Iggy, noo…”

- „Co ‘noo’? Przecież oboje nie pamiętamy, to chyba czas sobie przypomnieć.”

- „A nie możemy jeszcze poczekać?” – Ola próbowała przekonać chłopaka, który ciągnął ją w stronę schodów.

- „Czekałem trzy lata.”

- „Na własne życzenie. Jak poczekasz jeszcze trochę, to nic Ci się nie stanie.”

- „Nie masz serca.” – zrobił smutną minę.

- „Ja nie mam? Jeśli chodziło Ci tylko o zaciągnięcie mnie do łóżka, to ja dziękuję.”

- „Ale mi brakowało tego Twojego burmuszenia się.”

- „Nawet tego?” – Ola roześmiała się.

- „Tak, nawet tego.”

Igor przyciągnął ją mocno, pocałował w czubek głowy i trwali tak dłuższą chwilę. Ola poczuła się bezpiecznie w jego ramionach, otoczona jakby niewidzialną skorupą. Pocałowała go w usta, namiętnie, na tyle, na ile umiała i chciała. Weszła schodek wyżej, było jej wygodniej, Igor był sporo wyższy, potem kolejny, Igor szedł przy niej, zawsze stopień niżej.

- „To nie zmywamy naczyń?” – spytał chłopak z chrypą w głosie. Widać było, że pragnie jej jak niczego innego w tym momencie.

- „Nie zmywamy.” – szepnęła mu do ucha – „Przecież drzemka babci w końcu się skończy.”

Spojrzał na nią mówiąc „jesteś niepoprawna!” po czym przerzucił sobie przez ramię niosąc do jej pokoju na górze. Nie spieszyli się, chcieli tym razem wszystko zapamiętać. Chociaż chyba bardziej on chciał, bo ona miała przed oczami blondyna, ale niestety nie tego, który w tej chwili ją całował. Potrząsnęła niezauważalnie głową i dała się ponieść emocjom, chwili i… Igorowi…

Tay

Rozpoczęliśmy trasę. Specjalnie tak ją organizowaliśmy, żeby zaczynała się w Europie, przez nią, przez Olę. Siedziałem w pokoju hotelowym paląc papierosa. Ola w życiu nie zgodziłaby się wziąć pokoju dla palących, Megan to nie przeszkadzało, czasem nawet paliła razem ze mną. Siódmą noc spędzaliśmy razem, każdą w innym hotelu, mieście, państwie. I szczerze mówiąc już miałem dość. Starałem się, ale Meg była zbyt nachalna, nie zostawiała mi czasu i przestrzeni dla siebie samego. Poleciały z Suzie i Nicole do innego miasta na mega zakupy i jakąś imprezę, nie wiem, nie wtrącałem się ciesząc się, że mam czas dla siebie. Chyba Nicole miała rację, nie był to jeszcze czas na zabieranie jej w trasę. Nie wiem czy w ogóle to dobry pomysł. Ale jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. Wziąłem kurtkę i wyszedłem się przewietrzyć. Szedłem przez centrum oczywiście paląc. Całkiem przyjemne miasto, tylko gdzie my właściwie dzisiaj jesteśmy? Nie pierwszy raz traciłem rachubę w odwiedzanych miejscach. Wyciągnąłem telefon, żeby sprawdzić rozpiskę. I właściwie, to który dzisiaj? Za dużo pytań, za mało odpowiedzi…

- „Taylor?” – o nie, ktoś mnie rozpoznał, uśmiech, autograf i w nogi.

- „Tak?” – odwróciłem się i stanąłem jak wryty. Skąd ja znałem tego gościa?

- „Nie wierzę! Co Ty tu robisz?” – chłopak wyciągnął do mnie rękę.

- „Paddy! Cześć!” – przypomniałem sobie witając się z idolem Oli.

- „No co Ty tu robisz? Wakacje czy trasa?” – spytał.

- „Trasa. A Ty?” – zaśmiał się.

- „Mieszkam.”

- „Aaa… To gdzie my jesteśmy?” – podrapałem się w głowę.

- „Budapeszt, Węgry. A co Ty taki markotny?” – spytał, a ja machnąłem ręką – „Masz czas? O której próba?”

- „Za pięć godzin. Piwo macie dobre?”

- „Dobre, dobre.” – poklepał mnie po ramieniu i poprowadził w przeciwnym kierunku do zacienionego i cichego pubu. Zamówiliśmy po browarze.

- „Macie plany na wieczór? Może wpadniecie na koncert?” – spytałem – „Zapraszamy.”

- „Ja chętnie wpadnę, ale do Vivian musiałaby zadzwonić Ola.” – skrzywiłem się na dźwięk jej imienia. Zazwyczaj było ono tylko w mojej głowie, bo nikt o niej przy mnie nie rozmawiał.

- „Jeśli już, to Nikki może zadzwonić.” – powiedziałem.

- „A to mam się nie obawiać jednej z moich największych fanek?” – zaśmiał się Paddy, ale nie podchwyciłem tematu. – „Co jest Tay?”

- „Ola jest w Polsce, nie jesteśmy już razem.”

- „Coo? Wy też?” – teraz ja spojrzałem na niego wielkimi oczyma.

- „Jak to ‘też’?” – nie wiedziałem, czy dobrze rozumiem.

- „Ach, daj spokój, czy my zawsze musimy sobie wszystko sami schrzanić? Co zrobiłeś?” – spytał Paddy i poprosił kelnera o kolejne dwa piwa.

- „Nic. To ona przez cały ten czas kpiła bawiąc się moim kosztem.”

- „Kpiła? Ola? Tay, możesz jaśniej?” – Paddy patrzył na mnie z niedowierzaniem.

- „A musimy o tym rozmawiać?”

- „Nie musimy, ale w sumie ciekawość mnie zżera.” – Paddy zaruszał brwiami, uśmiechnąłem się kącikiem ust i opowiedziałem w skrócie, co się wydarzyło.

- „Ola? I Ty jej uwierzyłeś?”

- „A czemu miałbym nie uwierzyć? Co Ty pleciesz?” – patrzyłem podejrzliwie.

- „Oj, to chyba jesteś jakiś mega dumny i honorowy, bo szczerze mówiąc, jakby Viv wyjechała mi z czymś takim, to bym jej nie uwierzył. Przecież Ola Cię kochała. Dalej pewnie kocha tylko boi się skontaktować.”

- „Co Ty bredzisz? Paddy! Nie było Cię przy tym, przecież nawet jej dobrze nie znasz.”

- „Domniemam, że Ty za to znasz ją lepiej i wiesz, że nie udawałaby tyle miesięcy. No, chyba, że się mylę. Zresztą Matt nieraz opowiadał o Oli. Nie ma szans, aby udawała. Pewnie znowu chciała ratować świat kosztem swoich uczuć. A Ty? Durny jesteś, że jej uwierzyłeś.”

- „Mylisz się Paddy, mylisz się...” – powiedziałem – „  A co Ty zrobiłeś?” – teraz on machnął ręką.

- „Jestem totalnym kretynem!” – opowiedział mi pokrótce i ani się obejrzeliśmy, a opróżnialiśmy już czwarty kufel.

- „Narobiłeś bigosu stary. Może Ci jakoś pomóc?”

- „A co tu pomagać?” – Paddy wzruszył ramionami – „Sobie lepiej pomóż. Widzę jak reagujesz na jakiekolwiek wspomnienie Oli.”

- „Że niby jak reaguję? No nie powiem zraniła mnie mocno, ale radzę sobie i… eee… spotykam się z kimś, jest tu ze mną w trasie.”

- „Też macie pomysły, Vivian także próbuje z kimś innym.”

- „Przykro mi stary.”

- „Mnie też, mnie też. Ale Ty Tay… Ty się ogarnij, bo może i masz rację, a ja może się mylę, ale jeśli chcesz być pewien na sto procent…” – Paddy zapisał coś na tekturowej podstawce z piwa i przesunął w moim kierunku – „To numer Matta. Zna Olę od lat i jest całkowicie bezstronny. Zadzwoń i zapytaj go o nią… Ręczę za uczciwość gościa, na pewno powie Ci prawdę…”

Spojrzałem na kartonik, po czym schowałem do kieszeni bluzy.

- „Dzięki, ale dla mnie to już zamknięty rozdział.”

- „Ta… Właśnie widzę. Tylko kogo Ty chcesz oszukać?”

Zac

Mnie całkiem zabrakło piątej klepki. Gapiłem się na miasto zły na siebie samego. Że też dałem się w to wciągnąć. Jeśli coś się przez to schrzani, to nie daruję sobie do końca życia. Ale Nicole była tak zdesperowana, nachalna, a zarazem tak smutna, że w końcu zgodziłem się dla świętego spokoju. Na filmie Oli z Polski, który nagrała z rodzeństwem był adres domu babci. Na to akurat ja wpadłem, bo znałem ten film doskonale. Pojechałem do hotelu, zostawiłem bagaż, poszedłem na spacer po mieście, musiałem zebrać myśli. Pojadę i co ja jej powiem? ‘Cześć Ola, miło Cię widzieć, czy możesz powiedzieć prawdę?’ I co ona odpowie. ‘Tak, pewnie, chcesz kawy?’ Uśmiechnąłem się do siebie, ciągle pytała czy chcemy kawy. Kawy albo lodów. Fajnie było chodzić sobie po centrum, gdy nikt Cię nie zna i nie szepcze za plecami. W Tulsie było spoko, nikt nas nie nagabywał, ale rozpoznawano nas, ludzie mówili ‘dzień dobry’, uśmiechali się. Takie wakacje by się nam przydały. Powróciłem myślami do odpowiedniego tematu. Miałem dobę na załatwienie sprawy. A jeśli wróci późno? Albo rano? Nie będę przecież sterczał pod płotem. Jak wrócę, to ubiję Nikki, że mnie w to wciągnęła. Ale jeśli powiedziałem A, to trzeba powiedzieć B. Dojechałem pod dom. Tak, to ten, ten z filmu. Wszystko, co obmyśliłem sobie w głowie gdzieś mi uleciało, pójdę na żywioł. Co robić? Dzwonić czy czekać? Czekać, chociaż trochę. Usiadłem na trawie, w krzakach po drugiej stronie ulicy, zapaliłem papierosa. Pierwsze, co by powiedziała, gdyby było to normalne spotkanie, to ‘fuuujka’. Przypomniałem sobie różne sytuacje z nią w roli głównej i faktycznie coś nie grało, coś się nie składało i albo tak było albo oboje z Nicole chcieliśmy w to wierzyć. Nie zauważyłem jak minęła godzina. Już miałem wstawać, gdy samochód podjechał pod bramę. Puls mi przyspieszył. To ona…